Bilirim doğayı seversin sen;
Ağaç, toprak, deniz çeker seni.
Ayrılık acı, ayrılık zordur
Ama vaadlerim var benim;
Gözlerim sana yaprak olur, deniz olur.
Kal burda, gitme ne olur.
Bu eller
Şiir yazdı,
Not tuttu.
Bu eller
Yolcu uğurladı,
Çocuk avuttu.
Anlatma bana aşkını;
Söyleme hiç,hiç kimseye.
Rüzgara,denize anlat;
Söyleme hiç,hiç kimseye.
İstemem ben üzülmeni,
Aşkımız bitmez tükenmez bir masal,
Muhteşem birer saraydı gözlerin.
Bazen çözülmez bilmece bazen fal,
Geceme bir dolunaydı gözlerin.
Sevmeyi bilirdi, gülmesini de,
Aşkı hiç yudumlamamışken ben
Sessizce konuk geldi gözlerin.
Bir gizli el tuttu ellerimden,
Kalbimi hemen deldi gözlerin.
Bütün dertlerimi siliyordu,
Dinleyin çocuklar beni,
Her yaşta her boyda binlerce çiçeğim.
Artık büyümüş eski bir çocuk olarak
Size bir şeyler diyeceğim.
Gülün çocuklar, gülün;
Unutmamışsındır elbet,
İsmimi fısıldıyorsundur ara sıra;
Duyabilmeyi ne kadar isterdim,
Ama bir türlü
Duyamıyorum işte.
Nasıl unuturum seni,
Kulaklarımda çınlıyor sesin,
Çevremde bir gölgesin.
Bakıyor göremiyorum,
Sevgilim sen nerdesin?
Ellerime renk rek güller verdiler,
Dalından meyveler sundular,
Portakal çiçeklerinden başıma taç yaptılar,
Seni düşündüm ben yine ağladım.
Yollar güzel her yer yemyeşildi,
Sorarlarsa beni sana,
Bir rüzgardı geçti dersin.
Gönlü beni sevdi ama
Gitti eli seçti dersin.
Son vererek bir rüyaya,
İlgisizliği haketmeyen nice şiirin yaratıcısı, değerli şair....Kaleminiz hiç susmasın...
İlker ÜNLÜ