Selçuk Mutlu Şiirleri - Şair Selçuk Mutlu

Çanakkale Askerimin, yüreğindeki imanı.
Çanakkale bu millete, Rabbimin bir armağanı.
Çanakkale Şehitlerin, Koç Yiğitlerin Vatanı.
Çanakkale milletimin, kahramanca bir destanı.

Çanakkale Şehit verdi, korkmadı pes etmedi.

Cennet serilmişken onun ayaklarının altına
Üstelik emanetken o, yüce Allah'tan zatına
Seni de bir kadın getirmişken bu dünyaya
Nasıl kıydın be şerefsiz! Özgecan Aslan'a

Anası kıyamazken kirpiğinin bir ucuna

Karıştırmasın kimse erkek ya da dişisini
Asıl mevzu insan olmak! boşverin gerisini
Ne yapalım? insan gibi yaşıyorsa birisini
Erkekmiş bu diyerek yüzelim mi derisini?

Fark eder mi? Taşıyorsa Özge yada Nuh ismini

Aşk arayıp durdum, köşe bucak her yerde
Mesnevi de okudum, Yunusca şiirlerde
Çaresiz kalan gönlüm, aklı tüketmiş serde
Umuda kandil yakan, bir çift göz varmış sende

Sen seni ey sevgili, gör sen de benim gibi

Sen beni beklersen, edeple yarim
Dönersem bir ömür, sensin helalim
Benimle bir kuru, ekmeğe talim
Edersen birtanem, sensin hayalim

Şimdiden kor ateş, sinemle bütün

Hayat her zaman yumuşak yüzünü göstermez insana. Her zaman mutlu olamayız mesela. Her anı tebessüm olmaz dudaklarımızda… Mutluluk; iki dudak arasında, mutluluk; yalnızca soyadımda…
Mutlu olmak için bir çabam da olmadı aslında. Sevdiklerimi mutlu edebilmekti bütün derdim. Huzur verebilmek, güvende hissettirmek birazda. Bencil davranmamak lazımdı, davranmadım da.
Görüyorum ki, mutluluk ta aşk gibi göreceli bir kavrammış. Ötekinin mutluluğu berikinin mutluluğundan başkaymış. İnsanlar farklı şeylere güler farklı şeylere ağlarmış. Mesela benim mutluluğum bulamayacağım bir yere saklanmış, ucundan biraz koklatır sonra hemen kaçarmış. Yağmurlar, sıkıntıyla yağarmış…
Anlıyorsunuz değil mi? mutsuzum, kalbim kırık birazda, nefesim melankoli kokmakta, sevdiklerim yabancılaşmakta, anılarım nefesimle yanmakta. Gece ile gündüzün arasında, yıldızların güneşle vedasıyla, umutsuz bir güvercin edasıyla, mutluluk; kaf dağının ardında, mutluluk; Zümrüt-ü Anka’nın kanadında… Ya mutsuzluk büyüsü var ruhumda. Yada bahtsız bedeviyim sahrada.
Zaman zaman söylerim; insanın isteyipte yapamayacağı bir şey yoktur hayatta. Mutlu olmak ta öyle, önce istemeyi bilmek gerekir, sonra gerçekten istemek… İstiyorum demek; istemek olmasa gerek. İstemek; mücadele etmek,. İstemek; o yönde ilerlemek... Mutsuzum! Sebebi çok açık, mutluluğu yürekten isteyememek...
Muzsuzluktan hoşlandığımı söylemiyorum tabi ki. Kabus dolu yarım uykular, benim de hoşuma gitmiyor. Donuk yüzde gizli gözyaşlarını da sevmiyorum. Her şarkıda bir anı canlandırmaktan, her film karesinde bir sahneye bar olmaktan da sıkılıyorum... Üzülüyorum da. Yorgunum çokça. Dayanmak, katlanmak zor da olsa, mutsuzluktan geçen bir yol seçiyorum sonuçta...

Bir gün sana selam gelirse,
O gitti artık, o öldü diye.
Üzülmezsin ama, bil sen yinede,
Son sözlerde, adın vardı dilimde.

Gözlerim kapandı, sendin karşımda,

Buluttan Toprağa İlerlerken Sen; Ben Çoktan Aşık Olmuştum Rengine,Yalvardım Rabbime; Zaman Dursa Yada Ben Toprak Olsam Cismine. Kaderin Olsada Buluşmak Toprakla Sessizce; Açtım Ağuçlarımı Gök Yüzüne, Tutmaya Çalıştım Seni... Düştüm İmkansızın Peşine, Sarıldım Geceye, Bağırdım Sessizce; SENİ SEVİYORUM, SENİ SEVİYORUM... Dur Gitme! ! !

Paylaşmaktır güzel olan, öyle diyor hak din islam
Çok varlıklı olmasam da, var olanı saklayamam
Neyim varsa hep ortada, muhabbetim ve sigaram
Bir yalnızlık kaldı bende, kimse ile paylaşamam

Vermek yakışır mumine, demiş Muhammmed Mustafam

Bir güneş gibi parladın önce, başım döndü gözlerim karardı aniden. Sıcaktın, yaklaşmak geldi içimden; Sarıldım ardından, yanacağımı düşünmeden. Mutlu bir gülümsemeyken ben hayatta; Şimdi kaşlarım çatık, içimde kor ateş; kızgınım akılsız başıma. Birkere güvendim ya sana; Güvenmem artık kimseye, inanmam, aldanmam bir daha... Sanada seni seven banada... Dur birader burada NOKTALA.