Alacaklarım için
Kumbara yaptım kalbimi
Çok şey var içine atacağın...
Sevgi sanırsın
Değil
Ardına bakmadan
Neden bırakmadan
Belli etmeden
O gitti...
Ve öldüm her gece
Islak bir mendil
Aşkım oldu benim
Kaçarım her gece ona
Kimselere haber vermem
Bir köşeye çekiliriz
Ellerim ona ait
Duyduğum bir kaç kelimenin sebebi sendin
Kimileri boşver dedi kimileri zaman
Unut diyenler oldu çok kolaymış gibi
Ama unuttuğum değil umut ettiğim sendin
Ve kim ne kadar teselli etsede
Ben kalbime söz geçiremedim
İstanbul'a ağlıyorum boğazın bir köşesinde
Seni yazıyorum kaldırımlara turuncu kiremitle
Kaldırım taşlarını değiştiriyorlar mahallede
Ve beni arıyorlar bütün caddelerde
Çamlıca izliyor bizi tepeden
Gözlerinin denizi,saçlarının güneşi
Bir de aşık tekne
Yanağından düşen gözyaşına buse
Sen bilsen de bilmesen de
Yokluğuna ağlayışlar
İlk gözyaşım sana ait
Gerisi alışkanlık...
Yüreğim sana ait
Gözlerim sana
Ellerim sana
Bana göre değil
Yaban bağında gül olmak
Kırılmak bir insafsız eyleme
Gülün dikeni gibi özgür olmak
Bana göre değil
Bir daha sakın bakma öyle
Baktın da ne oldu?
Hep ellerimi aradın delice
Söyle tuttunda ne oldu?
Geceler dahada kararmadı mı?
Acımadı mı yüreğimiz?
Geriye dönecek yol mu bıraktın?
şimdi sen başka eldesin ben başka elde
hani eşyaların üzeri kapatılır ya
toz tutmasın diye
sardım sakladım anılarımızı
senin gülüşlerin herşeye inat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!