Tenhasında kalıp mutlulukların
Nasibini almaktı hüzünlerden
Ve aslında acizlikti
Güçlüymüş gibi inat ederken...
Gündüzü olmayan gece
Uykusuzluğu anlamak
Benim hayatım
Tek kurşunla bitmez gülüm
Hele ayrılıksa kurşunun adı
Sıyırmaz bile
Gerçek olmalı çünkü sebebi
Öldürmeye teşebbüsün
Kokunu özledim biliyor musun?
Oysa ki bilmeden sevmiştim
Bilmesem de özlüyorum işte
Ben seni özlüyorum
Sana ait herşeyi
Yolların yorgunluğu
Düşünmek yordu beni
Biraz olsun anlamak istesen
Sende düşünürdün
Geçmiş günleri...
Hani bakışlarda mutlu oluşumuz
Konuştuğumuz o sessiz gece
Seni arayan gözlerin sahibiyim
Ellerine hasret ellerin
Feryat olmuş bir sesin
Ve sahibiyim
İçi sen dolu düşlerin
Adını yazdığım pencerenin
Biz kayıp aşkların sahibiydik
Bir sedyede iki yaralı gibiydik
Artık üzülmemeliydik
Ama bazı şeylerin değerini bilemedik
Ben ve bendeki gönülden söz ediyorum
O kadar acının üstüne seni gördük
Senin yağmurunda ıslanmak var
Yeter ki değsin tenime
Gözyaşlarıma benzeyen
Bir çiğ tanesi...
Ve hafifte olsa bir rüzgarın
Saçlarını savurması gibi
Söz verdim
Seni unutacağım
Deli gibi sevsem bile
Hatıra olacaksın sadece
Ve kimseye anlatmayacağım seni
Bilseler ne farkeder
Ne olacak sonumuz demiştin
Sonumuzu getirmeden önce
Dönüp bakmak istemesen de geriye
Seni kaybetmek istemiyorum demiştin
Ellerinle öldürmeden önce
Bakışlarının anlattıkları vardı bir de
Yine resmine çaresizce bakarken
Ve elimde sigarayla yakaladım kendimi
Gecenin bir yarısıydı ve hüzün doluydum
Tıpkı önceki geceler gibi
Birkaç saat vardın sen benim hayatımda
Ve ben o vakitler yaşamaktan zevk aldım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!