Sedai Kavrık Şiirleri - Şair Sedai Kavrık

Hep ruhumu ısıtıyor baktıkça,
Gözlerinin sımsıcacık iklimi.
Seyredeyim dur da şöyle doyunca,
Ömrümün güneşi o gözlerini.

Ordadır mutluluk, neşem ordadır,

Işık hüzmesi bakışın,
Ruhumu ısıtıyor.
Sevgilim inan beni,
Gözlerin yaşatıyor.

Bir can da kan ne ise,

Kulağım sesini, başım sineni,
Dudağım buseni özlüyor gülüm.
Ellerim elini, dizim dizini,
Gözlerim yolunu gözlüyor gülüm.

Dön gel bırakma beni darlarda,

İstemem bir gün bile,
Güneş sensiz batmasın.
Tanrıdan dileğim böyle,
Bizi hiç ayırmasın.

Ellerin ellerimden,

Uzadı bu aylar yıllar,
Sanki ömür geçmiyor.
Bilmem nasıl bir derdim var?
Ağla ağla bitmiyor!

Gittin şu dünyam karardı,

Seninle doğuyor dünyama güneş,
Her mevsim ömrümün baharısın sen.
Sönmez hiç gönlümde yanan bu ateş,
Gönlümün taptığı ilahısın sen.

Aklımdan geçeni anlayanımsın,

Güneş bir başka doğar,
Kuşlar bir başka öter,
Dünya bir başka döner,

Gör bak neler değişir,
İnsan bir kez sevmesin.

Neredesin bir tanem?
Göreceğim geldi de...
Sarılıp ta boynuna,
Öpeceğim geldi de...

İnan ki çok mutsuzum,

Açan çiçeklerden bana umuttun,
Bu baharda çıkıp gelir diyordum.
Gözlerimde coşan çile bulutum,
Güneş açar artık diner diyordum.

Yanılmış duygular, yanılmış hisler,

Dünyayı unuturdum gözlerine daldıkça,
Gözlerin gözlerimden ayrılmasın isterdim.
Serçe gibi ürkekti titrerdi avucumda,
Ellerin elimden ayrılmasın isterdim.

Yetmiyor şu gönlümü hiçbir şey avutmaya,