Seda Ahmet Şiirleri - Şair Seda Ahmet

Bu şehirde en çok neyi sevdiğimi soruyorsun,
En çok telefon kulübelerini seviyorum
Çünkü senin sesini,seni getiriyor bana....
O yumuşacık sesin,
Ben de nasıl bir tahribat yapıyor bilemezsin
Biten her paraya küsüyorum.

Hayat çok kısa,yaşa;
Hata payınıda yaşa...
İçinde ukte, kalmasın,
Öleceksin bir gün,yaşa....

Göz açıp kapayana kadar,

Gözlerine bakınca kaderim demiştim sana
Yüreğimi sızlatan sevgimdin hüzünlerimde
Çıkarsız korunmasız tutulmuştuk sevdaya
Okyanuslar kadar başıboş mavi likti
Mavi aşklar büyütmüştük yüreğimizde!
Avareydik ikimizde ayrı iklimlerde

Nasıl olduğumu sormayın ne olur....
Ne halde olduğumu bende bilmiyorum.
Bir an acılarla dolu maziye dalıyorum,
Bir anda gelecek,kaygısı taşıyorum.....

Mazimi biliyorum,yaşandı bitti....

Umut geldi bu akşam oğlum
Arkadaşın,sırdaşın,can yoldaşın
Ben sarıldım Umut,uma sımsıkı
Kokunu Umut,umdan alırım diye
İçime bir ateş düştüki sorma
Umut Ahmet,imi nerde bıraktın

Ey sevdiğim deli adam,
Nedir senin çilen,cefan?
Haksızlığa karşı koyan,
Hep haksızlığa uğrayan....

Yaşarken hep kahır çektin,

Ahmed,im sen asker olacaktın,
Ben özleyip seni,ağlayacaktım,
Ağlayıpta yüreğimi dağlayacaktım,
Resmini öpüp koklayacaktım! .....

Ahmed,im asker olmadan,

Şivandır,borandır,
Feryat,figandır! ...
Bir beden toprağa düştü,
Askerlik çağındadır! ....
Yer, gök ağlar Ahmet,ime,
Nasıl kıydın yiğitime,

Kabus dolu günlerdi
Dünya karanlığa bürünmüştü
Farkedemiyordum zamanı
Dışarısı kardı boran dı
Hiç bir şubat bu kadar
Kedere donmamıştı

Seni oğluna götürelim, diyorlar.
Kalbime bir bıçak saplanıyor.
Nasılda özledim diyorum.
Sana geliyorum.
Yüreğim kırık dökük,
Neden sevinemiyorum.