Seda Ahmet Şiirleri - Şair Seda Ahmet

Küsmüşüm kendime,
Ceza veriyorum! ...
Küsmüşüm kaderime,
İçip tükeniyorum! ....
Küsmüşüm hayata,
Sensiz geçiyor diye! ..

İşte geldik,bu son durak.
Son yolculuk! ....
Sonsuzluğa gidiyorsun.
Sol yanımıda yanına alarak....
Ötesi yok,çaresi yok,
Ben sen oluyorum! ....

Sen benim mucize mdin,
Seni kucaklamak,sana dokunmak,
Senin kokunun esiri olmak,
Seni kaybetmekmiş,bilmeden!
Seni sevmek kaybetmekmiş,
Doğumlar ölüme gebeymiş,

En büyük korkumdu biliyorsun,
Sana nazar değmesin diye
Elbiselerine nazar boncuğu dikiyordum,
Aslında nazarada inanmıyordum.
Ama o kadar çok göz üzerindeydi ki
Tüm mahalle sana imrenerek bakarken

Denizde dalgalar gibi,
Dalga dalga yüreğim.
Zincirlere vurulmuş,
Bedenim! ...
Zindanlardayım bilmezler,
Ne haldeyim! ..

Bir gece;
Herheangi bir gece,
Değil.....
Bir hastane gecesi,
Bir ölüm kelimesi....
İki sahipsiz yürek,

Ruhumu incittim kırdım
Ben ruhumdan yara aldım
Hep güzelliklere adamıştım
İlk kez ruhumu kanattım
Ölü bedene can adadım
Canımı canda bıraktım

Bilinmedik bir yol dönüşü
İç yalnızlığıma inat,
Gölgem ardıma düşüyor
Anladım ki yalnızlıktan,
Hiç kimse ölmüyor
Hiç bir deprem yüreği,

Hayat dediğimiz
Nedir ki?
Bir var mış.
Bir yok muş.
Her doğum,
Bir yok oluş.

Adına kader mi diyorlar?
Tüm yaşananların,
Kader mi hayatın,
Sana sundukları?
Kader mi yaşananlar?
Kader mi hayatın,