“Bunu sen de biliyorsun! ”
Ben meleğim deme sakın
Masum değil çok sinsisin
Canım beni yeme sakın
Şeytanın ta kendisisin
“Dört mevsim sevdim seni ben! ”
Seninle başlamıştı
O ilkbaharda aşkımız
Ayrılırken bile akmazdı
“Ayrılalım demişsin! ”
Yıkılmış perişan, birini görürsen
Ona bakıp da sen, beni hatırla
Kaderimi çizmiştin, elveda derken
“Aşk insanı yazdırır, duyguları azdırır! ”
Şair mi oldum, aldım kalemi elime
Sen varsın her satırda, her kelime
Duygularımı yazıyorum, her an seni andıkça
“Bir eşya gibi! ”
Seninle yaşamak, çok zor diyorsan
Bırak o zaman bir, başıma beni!
Yandı bu yüreğim, bir kor diyorsan
“Çözülmeyen bilmecesin! ”
Seni candan sevip de, kalbine mi girdiler
O aşk’ını test edip, sınamayan ne bilsin!
Hiç biri dostun değil, hepsi uzak eldiler
Seni benim gibi yar, tanımayan ne bilsin!
“İkisi de esir eden, teknolojidir! ”
Aldı bütün zamanımı
Televizyon bilgisayar!
Zayıflattı imanımı
Televizyon bilgisayar!
“Senden nefret ediyorum! ”
Ben çok gördüm inan, böyle kaçını
Kokoşsun anladık, tamam pekalâ!
Havalı yürüyüp, salla kıçını
Kendini beğenmiş, seni ukalâ!
“Her zerresi seni arar! ”
Her zaman yol bulup da, o gönlüne ulaşır
Son bahar da savrulan, yaprak olsa bedenim
Bastığın her zerre de, ayağına dolaşır
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!