Sayan Serseri Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

SAYAN SERSERİ
Haddine mi senin bizi sınamak
Kendini adamdan sayan serseri.
Bizlere şart oldu seni kınamak,
Kendini adamdan sayan serseri.

Kibir bahşedilmiş sen gibi kul'a
Bürünürsün ipek atlastan çula,
Satsam alan olmaz seni bir pula,
Kendini adamdan sayan serseri.

İlimi, irfanı, bilirim dersin,
Menfaat uğruna her haltı yersin,
Yaygara yı basar her haltı yersin,
Kendini adamdan sayan serseri.

Aynada tipine dönüp bak hele,
Ruhun çirkefleşmiş, vicdanın kele,
Dönüşmüş; olmuşsun tam bir hergele,
Kendini adamdan sayan serseri.

Cümle amelini ederek boca,
Helallik almadan gidersin hac'a,
Yola getiremez seni kırk hoca,
Kendini adamdan sayan serseri.

Tenini kaplamış ayrık, pıtırak,
Haysiyet yoksunu, ahlakı kurak,
Diyorlar sen için, bilmez dur durak,
Kendini adamdan sayan serseri.

Camide beş vakit namaz kılarsın,
Çıkar çıkmaz meyhaneye dalarsın,
Zıkkımlanır, tükrüğünü yalarsın,
Kendini adamdan sayan serseri.

Mülayim görünüp, eğip başını,
Döndürerek dalavere taşını,
Gelip Müçtehit'e çatma kaşını,
Kendini adamdan sayan serseri.

İsmet Murat(Müçtehit)
Halk Şairi