Say 2 Şiiri - Özcan Kurt

SAY

Her sözde kendinden dem vuruyorsa,
Çokca konuşup, hem dinlemiyorsa,
Hep katılıyor hiç beyanı yoksa,
Aldanma adam diye:
Ha güle tünemiş kargalardan say.

Geldiğinde bahane arıyorsa,
Giderkene möhkem uğurluyorsa,
Uzaktan uzaktan davranıyorsa,
Kanma adam mı diye:
Ha onu ıslanmış, odunlardan say.

Hep huya gidiyor, sırtarıyorsa,
Değince damara, çıldırıyorsa,
Daim yitirmekten korkup durursa,
Sanma adam mı diye:
Ha onu acılar, tadımlardan say.

Adamın erkeği kadını olmaz,
Her adam can, adam yerine konmaz,
Hep aranır da hiç arayıp sormaz,
Arama adamdır diye:
Ha onu yük çeken katırlardan say.

Sözde elit seçkin görünüyorsa,
Para çok, kurt kuzu eğleniyorsa,
Kime ne fayda ki otlanıyorsa,
Durma adamdır diye:
Ha onu süsleyen satırlardan say.

Lazım olduğunda adam belli olur,
Sapakta satmaz, hep yanında durur,
Kanında varsa kem, ölçü şaşırır,
Tartma adam mı diye:
Ha onu arsız biten ayrıklardan say.

İp sekip, harfiyen konuşuyorsa,
Özün gözüne bakıp değmiyorsa,
Özvecan'ım zorladın olmuyorsa,
Sorma adam mı diye:
Ha onu, Sesli, tek atımlardan say.

Özvecan