Güneş yavaşça söndürürken ışıklarını
Ölüme hazırlanıyordu bazıları
Bazıları da doğuma
Pus çökmüştü bu karanlık şehire
Yüreklere düşmüştü sessizce ayrılık acısı
Ve hiç olmadığı kadar yakıyordu
Bu garip kimsesiz şairin canını
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta