Sancılı Geceler Şiiri - Meral Vurgun

ay çıplak bir yosma gibi salınıyor
gecenin sağrısında bir kara sancı
hançer vursan duymaz ağrısını
bütün sokakları sırılsıklam kentlerin
sanırsın dolup taşacak nehirler

sevinçli sesler unuttuk o kentlerde
bulanık bir ırmaktır yalnızlığın şimdi
pencerende güvercin ötüşleri beklersin
kırık bir dal gibi tan atışı koynunda
yatarken öyle sefilce
göğsündeki akkor dağlamaktadır tenini
yitip giden bir aşkın öyküsü
bilincinin merkezinde

boynu bükülmüş anılar denizindesin
kimi zaman acı bir tebessüm yüzünde
yaşamına sardığın ülken, doğduğun kent
ölgün bir yeşil gibi yatar düşlerinde
bakışlarına gül ekmişsindir zamansız
gecikmiş bir bahar gibi beklersin şimdi

oysa rengine doyamamıştın akşamların
ellerini titretirdi damarlarındaki devinim
pervasız ışıldardı yüzünün zerreleri
alışmıştın acının bin türlüsüne

şimdi bulutsu hüzünler altından
sök al gülüşlerini ve savur üstüme
ki, yeniden başlanabilsin umudun türküsüne...