O büyük acıları olanlar
Sonsuzlaşarak yeniden yaratmışlar kendilerini
Ya diğerleri
Sonsuz acılara bürünmüşler
Rollerine kaptırmışlar kendilerini
Farkında bile değiller nekadar da yıpranmışlar
Tank tunk...
Gece yarısı
Deli misin sen davulcu
Ah davulcu
Zorun mu var aklından
Bu nasıl bir ritim
Ben o kadar anlamam
Anlasam bile anladığımdan ötesini anlamam
Gözüm görse bile görmediğini anlamam
Hatta anlamadığımı bile anlamam
Saatlerce anlatsam, ne anladığını da anlamam
Kimse bana beni anla demesin
Üstümde bir azizlik
Henüz pederler yokken
Omuzumdan çarmıha tırmandı İsa
Kollarını açıp ağlayarak
Sonra ellerimle yükseldi göklere
Ve beni aşağılayarak
Herkes karşı bize
Evime girmemekte haklısın
Yan komşular
Üst komşular
Alt komşular
Karşı bina bile karşı
Su gibi gidiyor bu ander
Buğular içinde kadehler ağlıyor
Birini koy birini al
Birini koy birini al
Sonra kendini al avuçlarına
Şu geçen yılları koy önüne
Gök gürledi
Göz kapaklarımızda şimşekler
Bizar baktı
Biraz güldü
Samyeli sıcaklığıyla esti gitti
Denize düştü yağmurlarım
Kızıyorum bazen tanrıya
Altı gün çalışmış üstelik
Kafada kepek
Ağızda salya
Burunda sümük
Bu nasıl bir işçilik
Hiç düzelmeyecek
Bir ayağı aksak
Düşerek kalkarak sendeleyerek
Ağlayarak gülerek
Yürünecek..
Ölmeyecek gibi yaşanılacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!