Salih Küçük Şiirleri - Şair Salih Küçük

Gecenin karanlığında yankılanan sesler,
eski anıların gölgesinde hapsolmuş kalbin,
derinliklerine düşen yağmur damlaları gibi,
umutları sularken, hayal kırıklıklarının sarmaşıklarla sardığı duvarlarda yankılanıyor;
nerede, nasıl kaybettik biz bu masum gülüşleri, parıldayan yıldızların altında hayatı paylaşırken.

Bir şehir düşün, yalnızlığın kıyısında,
Her sokak bir hüzün, her köşe bir sır.
Gecenin koynunda kaybolmuş lambalar,
Işıkları titrer, rüzgârla savrulur.

Bir kadın geçer, sessiz, solgun,

Bir sokak köşesinde duruyorum,
gözlerimdeki yağmur,
her damla bir hatıra,
her hatıra bir sızı.
Kayıp hayaller,
gölgesi bile yok artık,

Şimdi burada,
zamanın kıyısında duruyorum.
Saçlarım rüzgârda,
ayaklarım çamurda.
Bir yanda geçmiş,
diğer yanda gelecek,

Yeniden başlamalıyım
Kaybolmuşum, her şey anlamsız gelir çünkü var içimde binlerce yol
İçimde var binlerce yol
Durmak yok, yürüyeceğim yine ben, karanlığı delip geçen

Sen, ''Gitmem'', dedin ya hani,
kollarımda uyuyup kalacağını fısıldadın ya o gece,
ben sustum, ben yalnızca sana inandım, inanmak istedim.

Zordu belki ama ne mümkünki inanmamak sana,
sözlerin öyle duruyordu ki, ardında sessiz bir yemin gibiydi.

Sessiz gecelerin içinde kayboldu zaman,
Ay ışığından yoksun karanlıklar sardı beni.
Labirent gibi içimde dolanan düşünceler,
İçimdeki boşluğu dolduracak bir ışık arıyorum.
Her adımda biraz daha derine batıyor ayaklarım.

Düşlerimizin peşinde koşarken,
her anın kıymetini unuturuz,
bir zamanlar hayat dolu olan sokaklar,
şimdi sadece hatıraların yankıları,
boş sokakların çığlığı,
yıpranmış taşların sırtında,

Şehir ışıklarının altında kaybolan gölgeler,
yüzler, isimler, hatıralar silinmiş gibi,
birbirine çarpan hayaller,
gecenin karanlığı, sarhoş sokaklar,
haykırışlar, sessiz çığlıklar,
bir kafede yalnız kahve bekleyişi.

Şehirler titrer, geceler derin ve sessiz, İstanbul’un kalbinde kaybolur hayaller. Hayatın kollarında bir sonbahar rüzgârı, yaşanmışlıkların derin izleriyle dolu.

Yüzünüzdeki gülümseme, bir yara gibi, Eski surların ardında kaybolmuş anılar. Gözlerimizde parlayan umut ışığı, yüreklerimizde sönmeyen bir ateşin alevi.

İstanbul’un sokakları yalnız ve sessiz, sonbaharın hüzün dolu rüzgârı, yüreklere dokunan. Ama biz buradayız, adınızı yaşatmanın yüküyle, karanlık günlerde, sizi anmanın gururuyla.