Karanlık * Bölüm1
Derin karanlık, ruhumu sardı sarmaladı,
Döktüğüm yaşlar bile kederimi dindirmedi.
Yalnızlık çöktü üzerime, çırpınıyorum ama,
Boğuluyorum bu sonsuz derinlikte, içimdeki karanlıkla.
Sana söylemek istediğim çok şey var aslında,
ama nereden başlayacağımı bilmiyorum ben.
O kadar çok şey var ki içimde o kadar kırdın ki beni,
bir türlü kelimelere dökemediğim.
Eskiden her şey daha basitti sanki,
zaman yavaş akar,
Düşlerin sokağında yalnızlıkla dans eden,
Gözlerinde umut, yüreğinde inançla bezeli insanlar.
Kentlerin göğsünde hüzünle serpilmiş sokaklar,
Kırık dökük hayallerle dolu binalar.
Kavuşamayan sevdaların hikayesi bu,
Sisli bir sokak, ıslak kaldırımlar,
adımlar yankı, kimsesiz.
Gözlerinde karanlık,
geçmişten bir iz, sızan bir acı.
Gözlerinle doluyor her yer,
ne yana dönsem bir kıvılcım,
yokluğunda bile var gibisin,
hem uzak, hem tenimde sıcak.
Adını sayıklıyor duvarlar,
Öfkenin rüzgarında yankılanan çığlık,
Zamanın kirli akışında kaybolan umutların ışığı.
Sözde özgür, özde tutsak insanlar,
Kafeste öten kuşlar gibi, kanatları kırık hayaller.
Gökyüzünde dolaşan uçsuz bucaksız yalanlar,
Düşünmek zorunda kalıyor insan, başka şahıslar söylüyor
Kelimelerin arasında dolaşıyor, üçüncü şahıslar aktarıyor
Gözlerimin önünde bir sis var, üçüncü şahıslar aktarıyor
Söylendiği gibi, birazdan değişecek her şey, üçüncü
şahıslar aktarıyor
Bir zamanlar şehirler kuruldu içimde,
Beton ormanları arasında yürüdüm,
Sokaklar adım adım geçti,
Gökdelenler yıldızlara karşı dikildi.
İnsanlar akıp gitti,
Karanlığın koynunda, bir yıldızın yalnızlığı gibiyim,
Sonsuzluk denizi ortasında, küçücük bir ada.
Kalbimde fırtınalar kopar, dalgalar beni savurur,
Unutamıyorum, terk edemiyorum bu ıssız limanı.
Hatıraların gölgesi, ruhumu örter her an,
Ey zalim eller, niçin bu zulüm sana?
Vatanımın bağrına sapladın hançerini.
Kanayan yaralar, sızlayan her cana,
Zalimlerin zulmü, çekilmez bu derdini.
Özgürlük hayali, soldu gönüllerde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!