Saçlarıma aklar doldu.
Ecel kalbimi yoklar oldu.
Ölüm beni bekler oldu.
Sen gelmedin Sultanım.
Hasretinden yüzüm soldu.
Bu gönül bir kere görmedi seni.
Şu gözlerim hiç bayram etmedi.
Kursağımda kaldı içimin hevesi.
Ne hayatı yaşadım ne de düşümde seni.
Bu gönül seni hep özlemekten yana.
Musalla taşına beni koysalar
Üstüm başımı çıkartıp soysalar
Dünyada neyi çok sevdin deseler
Senden başka bişey demem efendim
Çam bitse mezarımda uzarsa otlar
Gönlüm ne dertlidir bir bilsen.
Her gece rüyama seni yazıyorum.
Affet senden aldığım nefesten.
Efendim senin aşkınla yanıyorum.
Sırtımda taşınmaz büyük yükle.
Aşkınla yandım derbederim
Kalbimdedir senin gizli yerin
Derindedir benim aşk ateşim
Can tanem candan Ahmedim
Hasretinden ben ben değilim
Dumanlı dağlar gibi yastayım.
Güneşi görmeyen karanlıktayım.
Yıldızsız sanki bir dünyadayım.
Sensiz işte ben hep perişanım.
Gel Ey! Efendim doğ benim içime.
Kaç mevsim geçti hasretinin ardından
Daha kaç kez vuracak özlemin arkamdan
Gel artık emanetini almadan yaradan
Sultanım içime sığmıyor sensizliğin
Ben ah çeker ağlarım sensiz halime
Gün doğmak bilmez olsa da
İçimde yangınlar yanıp kor olsa da
Gönlüm gülmez hep sana ağlasa da
Sensizlik hepsinden acı sultanım
Kış bitti hayat yaza dönse de
Her sabah uyandığımda ağlasamda
Başımı duvardan duvara vursamda
Azrail gelip canımı zorla alsada
Sensiz olmuyor canım sultanım
Yaşadığım hayat zehir olsada
Seni andığım an yarsalar yüreğimi
İçimden damla damla sen süzülür
Sararan yapraklar tek tek düşerken
Hasret dolu yüreğimlen ben üzülür
Saatler durur günler tükenmez
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!