Vuruyorum sahile inceden kumsalı
Kuşlar çocuklar ve balıkçılar martılarla
Dayanırım rüzgar ile kalbimde umutlarla
Martılara servis ederim kendimi aşkımla
Fırtınada köprürüm çoğu zaman
Bir yağlı ilmek bağlı çırpınıyor düşüncem
Bak nefessiz sessizce ölüyor dizelerim
Konuşamıyor insanlık konuşsun isterdim
Katledilen düşlerde baş kaldırdı kelimelerim
Datça sessiz ben sensiz
Deniz dalgalı nedensiz
Balıkçılar bu gün işsiz
Bense yolcuyum kimsesiz
Rüzgar savurur yaprakları
Bazen sızlıyor içimdeki can
Kanlısıydın vurdun ve her yer kan
Sular yıkayalı kanları çok zaman
O yara her sabah uyandığım zaman
Yanar ha yanar artık dayanamam
Ben aslında seni gördüğüm an doğmuşum
Bir sonbahar akşamı sarı saçlarına vurulmuşum.
Yoksul yalnızlıklarda yüreğimin içinde seni bulmuşum.
Annem kokan sokaklarda ararken kendimi sende durulmuşum.
Ben sende kendimi bulduğum an bir avcıya vurulmuşum.
Yola çıktı birer birer umutlar
Birer birer gittiler her şeyi bıraktılar
Yanlızlıkları bırakıp geride terkettiler
Bir daha dönmemek üzere gittiler
Göz yaşları söndürmedi içten içe yangını
Oturmuştu Bodrumda deniz kenarında
Gurbette ve aklı hep çocuklarında
Nasıl balıkçı tek başına ağ attığında
Oda olta attı yosunumsu yanlızlıklara
Sigarasını özlemlerde yakar hala
Bilsem suç sende
Düşünmeden atardım seni kafese
Bir sürüp giden anlamsız işkence
Göz yumuyorum her nefeste çekilen eziyete
Bir sigara yakıp düşünürüm elim çenemde
Dün gece sokaklar tanıdı beni
Bomboş umutlarda aradım seni
Selam verdi köpekler bile
Bir sen görmezden geldin sevgimi
Sen karanlık gecenin kayan yıldızı
Zamanla teker teker sararip duser yapraklar
Bazilari inat eder sirasinin geldigini bilerek
Yeni yapraklar bekliyor sirasini sabirsizlar
Guclu ruzgarlarla en sonunda savrulurlar
İlk dusen yaprak agacin altinda yerini alir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!