Salak Şiiri - Mücteba Ünal

Uyanıyorum yine kan ter içinde seni sayıklayarak.
Gözlerim yerinden fırlarcasına, hem de bağırarak!
Bir gün değil her gün, adınla,
Ne zor oluyor ter içinde, mezar gibi o yataktan firlamak...
Ve işte yine, yine kendimi sokakta buluyorum koşarken, yalın ayak.
Bilmem gece saat kaç.
Kaldırımlar ıslak, bomboş koca sokak...
Nereye, koşuyorsun diyor köşeye sinmiş bir sarhoş, sanki içimi okuyarak.
Kim bilir, o da yanmıştı bir zamanlar, bir zalime kapılarak.
Sanki bir o var şu delirmiş, şu umutsuz halimi anlayacak.
Bağırıyor birde arkamdan kızarak.
Koş diyor, kooş! Daha hızlı kooş, az kaldı, şuradan karşına çıkacak!
Belki bulursun bir daha o kolları, seni saracak bir salak.
Salaaak!
Daha yarı yoldasın, devam et, her gece ciğerlerin patlayarak!

Salak...
Ne vardı bu kadar kapılacak...

(11.04.2014)

(11.05.2014)