Sakî Şiiri - İlyas Payas

Gözlerinin meyhanesinden
Bir kadeh aşk nasib oldu ruhuma.
Bu sebebten çakır keyif gezerim.
Sakisi sen olduğundan,
Doyamadım aşkın tadına.
Kan kusup, kızılcık içtim derim

Bakma benim ah-u figanıma,
Ben aşkın öz müptelasıyım.
Gariplerin, miskinlerin sılası,
Aşksızların baş belasıyım.

Ne evim kaldı benim ne barkım,
Ne yerim vardı ne de yurdum
Bin yıl sürse de içimdeki sorgum,
Urganlardan yoktur korkum

Urgan ha kuru, ha yağlı imiş.
İnsan ha ölü, ha diri imiş.
Koparsa bir gün, hakikat yayındaki kiriş.
Bende kalmaz, bir akılsız baş, bir kuru diş...

Aksine baktım, aynadaki suretin.
Gözlerim öksüzdü, kalbim taze yetim.
Aklım, fikrim, zikrim, sende kaldı benim...
Faili kimdir bu cinayetin..

Şikayetim yok benim , bu kan davasında
Sehrimi viran edip beni canlı yaksanda.
Küllerimi nehirlere savunsan da.
Fark etmez artık ölsem de, yaşasam da....

©ilyaspayas