Sesleri suskunluğa itti derman
Çaresiz artık ne etsen boşa çek küreğini
Sana hüzün demek az kalır
Artık buna ne sitem nede eyler gözler kar
Hiç bir şey demiyorum sana
Hoşça kal. Aşk
Sözleriyle kibrini savurup
Dağıtan, dillerin varlığına inat
Avuçların da kalsın emeğin izi
Sen, zenginlik kalıcıdır deyip
*Güvenme*
Bitti mevsim baharlar hazan oldu yapraklar
Geçmişin rüzgarları susun aydınlığa hasretim
Kara toprak biçare açmadı yeşil bağlar
Bu can Allah a
Ben uzak da olsamda
Kalbim sana emanet
Deniz Bakışlım..
Gözlerimde birkaç kırık cümle
Seyre daldım denizin mavisini
Martılar uçuşuyor,suların gölgesinde
Bulutlara sarılmış denizin dalgaları
Yağmuru su döküyor
Islandı bütün yazlar
Gel Gönlümün tanesi
Hasretin yol bekliyor
Hazan oldu mevsimler
Çoğul yalnızlıkları asalım, tekil sevgilerin beraberin de
Bütün gururları kaprisleri sepete koyup
Düşerken yolun yamacına, yüreği unutalım bir kenar da
Bir uçarı yolcu olalım uğrayalım her kervana
Dem dem
Zoru görünce tutunalım sepetteki hazinemize
Dünyayı her zaman istediğin rotaya
Çevirirmi sandın zamanların ayarı
Yürek ağladı geçti pınar başın da
Gör işte aşkın feryadı ahı kaldı
Ah yalan kısa dünya, bittinmi yoksa
Ayrı Ayrı..
Güneşim yağmurlu bir günde geleyim
Bütün mevsim yapraklarını bırakıp bir yana
Sıyrılarak düşlerden
Ah bir bilsen ne kadar yakınım sana
Ayrılığın Sesi
Delice esen sert rüzgâr
Nasılda savurdu yaşanan anları
Eller son kez vardı umutlara
Giderken, senin yokluğuna yar
Kötü olan neydi ki aşkın duyguların da
Acıları salıverdin yanık bağırlarına
Sen sevdayı terk ettin hüzün dalgalarına
Her mevsimde ağlar aşk kendi yalnızlığın da
Günah olan neydi ki sevgiyi yüceltmek mi?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!