Söze güvenirken yalancı dudaklarda
Yalanları sıralar bazen ardı ardına
Suskunluğu tutar kendi dilimizin,
Karanlığa taşırken hayallerimizi
Evrenselleşiyor artık umutlarımız
Düşlerimiz hep uzak diyarlarda.
Anlamlı gelmiyor artık melodiler
Bildiğim bütün şarkıları unuttum
Duyduğum tek ses rüzgarın uğultusu bu sıralar
Ayrılık vurdu, ben sustum.
Güneş pencereme doğmuyor artık
Hüznünde bir sessizlik var
Uğultulu bakışlarında anlam
Yaşayışında bir gariplik var
Ağlayışında dram.
İsminde bir burukluk var
Fırtına öyle bir sarmış ki denizi
Dalgalar savrulurken yakamozun üzerinde
Kulağıma yansıyor balıkların çığlıkları,
Vapurlar zaten mahsur bilinmeyen karasularında
Sığınacak bir ada bulurlar umarım
Yoksa ölümün el yazısı
Umutsuzluğa düştüğümde
Başkalarından yardım dilemeyi
Sahte gözyaşı dökmeyi
Ve duygu sömürüsü yapmayı hiç düşünmedim
Eğer kendim düştüysem bu duruma
Kendim çıkmalıyım
Yaşamak sadece nefes almak değildir
Her yaşadığın anın değerini bileceksin
Ya çok sevecek yada çekip gideceksin
Hatayı bir tek kendinde arayacaksın.
Aslında en büyük düşman sensin
Beklemediğim bir yalnızlıktı bu
Yarım kaldı bütün ümitler çaresizce
Sesine hayran kaldığım güzel
Sen de git sessizce...
Ağlayışım
Haykırışım sadece sana değil ama
Seni unutmadım
Zaten her anımda sen vardın
Yıkılmadım inadına seni yaşadım
Hiç bir zaman unutturmadı seni gözyaşlarım.
Seni unutmadım
Bazen yaslandığında arkana
Gözünün önünden geçer hayatın
Zincir oluşturur etrafında
Çevrelediği zaman tüm dünyanı
Pişmanlıklarını getirir karşına
Unutamadıklarını,
Hangi nota
Hangi kelime anlatır ki bu sensizliği
Bu gidiş bu çaresizliği...
Susuyorum olmuyor
Yetmiyor sessizliğim
Kısık kalıyor her ayrılığa,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!