Umutsuzluğa düştüğüm bir andı
Beni yaralayan hatıralardı
Hiç umudum kalmamıştı
Umutlarımla birlikte yaktım geceyi.
İçimdeki çiçeklerin hepsi soldu
Sessizliğin rüzgarları esiyor şimdi buralarda
Hava ne soğuk nede sıcak
Kilit vurdum artık sözlerime
Konuşmak artık günah ve yasak
Yalanlarla dost oluyorsun burda
Gerçek insanlardan çok uzak.
Senden çok zaman sonra geldim
Sen gitmiştin.
Elbette bir izin kaldı içimde
Körelse de duygularım
Ağlamayı hala biliyorum
Acı çekmesini de,
Bak şu yıldızlara
Şu güzelliğe
Şu harikaya
Hayatın neresinde olursan ol
Görürsün sen istemesen bile.
Sevmek de böyle bir şey
Sigaramla birlikte söndürdüm ayrılıkları
Alkolün esiri oldu yalnızlığım
Ne kadar arabesk şarkı varsa dinledim
Dinledikçe yalnızlaştım...
Gecenin karanlığına
Sen de özlüyorsun beni biliyorum..
İçime doğuyor benim için ağladığın geceler
Sesine hayran kaldığım bütün melodiler
Geceye karıştı şimdi.
Sen de özlüyorsun beni biliyorum..
Sesini duyuyorum bazen uyurken
ne yapmalıyım bilmiyorum
ne yapmam gerekiyor
bırakıp gittin bütün her şeyi
kızmalı mıyım sana
yoksa oturup bir köşeye
sadece seni mi düşünmeliyim ağlayarak.
Ne kadar çaba göstersek
Ne kadar gözlerimiz dolsa
Hepsi boş gibi geliyor bazen
Bazen bulutlara bakıyorum
Yağmur yağsın diye dua ediyorum
Gökkuşağı çıkınca da
Geleceğe dair umutlarım var
Mutsuz insanlar, yaşanan acılar
Hergün ağlayan çocuklar
Hepsi geçecek bir gün umudum var.
Geleceğe dair umutlarım avar
Duyguların hem fatihi hemde katilidir çoğu zaman
Anlatmak isteyipte anlatamadığın
Ve çoğu zaman konuşmaya alışamadığın
Bütün olan bitenlerin sorumlusudur aslında.
Gözlerin yalancısı yüreğin ise temsilcisidir
Ne anlatsan, ne konuşsan suçlu hep onlardır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!