(Kendime Açılmayan Kapılar)
bir şehir girişi gibiyim kendime
dar sokaklarım var, unutulmuş hecelerden
anahtarı bende olmayan kapılarım
Özenle tutmuştunuz ince elenmiş sözcüklerle
Reyhani nakışlı kırılgan vazoyu o zelzelede
piano piano (pianissimo)
Vurgularınız hassastı, yumuşaktı notalarınız
Eksik olsa da
sevginin sessiz sözcükleri
Adım yok.
Yüzüm, bir duvarın neminde çözülüyor.
Sesim, tutuk bir kapının ardında susuyor.
Ruhumun serseri yollarında
hiçbir tabela beni tanımıyor.
Ben bir şairdim, suskunluğun gölgesinde
ben şiir yazdım,
ama kelimeler değil;
gölgeye bakarak,
sessizliğin kıyısında, bir ayin gibi
Güncelleme Bekleyen Umut
bir sabah —
uyanmadım artık sana.
çünkü takvimler devlete bağlanmıştı,
saatler yalnızca siren sesiyle ilerliyordu.
bir öpücük: suç,
Şeytanın Şarabı (melodik versiyon)
Ölüm öncesidir her bir an…
Sonra yeni bir an,
Ve yine bir an—
Geri dönüşü olmayan,
Suskunluk, dediğin nedir?
Belki de anlamın üzerini örten bir tül,
İçine sığmayan duyguların tenine kazınmış
solgun bir haritası.
Pencere, bir sır aynası,
yağmur damlaları usulca süzülüyor,
annemin gözlerinden...
Odanın gölgesi, yılların yankısı,
eski bir kilim,
baktım gökyüzüne—
bulutlar sigara dumanı gibi soluyor;
ayaklarım dünyaya dokunuyor—
tutunamıyor;
Sahne'de Kalan Sessizlik
bir nehrin kıyısında,
akmayı unutmuş bir su gibisin.
sessizlik bile içine çekiyor şimdi —
sen mi durdun,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!