Şahbettin Uluat Şiirleri - Şair Şahbetti ...

Beyazıt’ta bir kitapçı, pencereden bakıyorum.
Şehir durmadan akıyor, aynen, ben de akıyorum.
Bunca nefes, bunca renk, ses, masal gibi dinliyorum.
Kadim şehir İstanbul’un bu demini yaşıyorum.
*
Her ulustan bunca insan; caddelerde bir sel gibi,

Eskiden, kış gelince ben baharı beklerdim.
Güney duvar dipleri, hep yeşili yoklardım.
Aylar süren karlı kış bitince rahatlardım.

Kasımın sonundayız, oğlum da kar bekliyor.
Bu kar ne gün yağacak, baba özledim diyor.

Önümüz bahar, yaz; kış gitti gider.
Kırlara çıkarız yirmi gün sonra.
Kapalı ortamlar, dar günler biter,
Semaver yakarız, yirmi gün sonra.
*
Ağaçlarda dallar tomurcuklanır.

Buldozerler geçer üzerimizden bazen,
İçimizdeki bütün kapılar sıkışır,
Pencereler kapanır.

Gardiyan başı güler,
Arkasında yönetim,

Seçimlere az zaman var,
Dostlar, ben aday değilim.
Çoktur koşup, kollayanlar,
Dostlar, ben aday değilim.
*
Miting, nutuk, toplantılar,

Bahçıvanın tutkusuzu, güçsüzü,
Üretir armudu, dalda bırakır.
Acemi nalbanda nal çaktıranın,
Atı onu yarı yolda bırakır.
*
Çocuğun eline geçse araba,

Biraz fikir, biraz şiir,
Biraz dua, biraz zikir,
Kimi üstad sayar seni,
Kimisi de Deli Bekir.

Mayıs 2010

Sözle savaşımız bitmiştir bizim.
Özle savaşımız başlamaktadır.
Artık İlkbaharı, yazı bitirdik,
Güzle savaşımız başlamaktadır.
*
Çemberlerle sardık birbirimizi,

Küçük küçük insanlarla,
Birlikte oluruz işte.
Küçük küçük hesaplarda,
Boğulur dururuz işte.
*
Büyümek nedir bilmeyiz.

Her şey aslına dönünce, şimdiki asıl kalmaz.
Her şeyde, her dem bir usul, değişir usul kalmaz.
Dün başkaydı, bugün başka, yarın başka olacak,
Her fasıl ayrı alemdir, gider bu fasıl kalmaz.

31.05.2013