Şahbettin Uluat Şiirleri - Şair Şahbetti ...

Çarşının
Dar sokağındaki atölyesinde
Bir deli ressam oturur.

Derdi, sorunu olan,
Kıyıya vuran

Herkesin bir hikâyesi var,
Herkesin bin hikâyesi var.

Herkesin bir dili var,
Herkesin bin dili var.

Bütün kusurları örter bir gülüş
Arkasında gerçek içtenlik varsa,
Güvene, umuda yeter bir gülüş,
Gülümsenen ışığını kaparsa.
*
Bir anda kurulur yüzlerce yapı,

Herkes gelip geçecek, çürüyecek,
Avucunda neler var, bak bir hele!
Can çıkıp ten toprağa yürüyecek,
Kâğıtları son kez yine kar bir hele!
*
Çalmak, çırpmak, kandırmak bir yol değil,

Eseriz, gürleriz bazen
Ağlarız, güleriz bazen
Adımız insandır bizim
Sevilir, severiz bazen
*
Kimi zaman baş oluruz

O,
Vişnelerden reçel,
Güvercinlerden
Haberciler yapardı.

Eşekleri uzak köylerden,

Köy, kent, hastahane ebe bulunur.
Yoksul, zengin doğum yurdu kurulur.
Hafif sancı büyür, çekilmez olur.
Hazırlan dünyayı görmeye bebek.
*
Duruma göre bir hazırlık, telaş.

Yolu bozmuş birileri,
Çukura düşmüş tekeri
Eline tutuşturmuşlar
Tatlı bir elma şekeri.
*
Ne ağlıyor, ne gülüyor,

Dem dem dalar düşünürüm dünyayı,
Bahar ayrı alem, kış ayrı alem.
Kuranı ve kurduranı hülyayı,
Hülya ayrı alem, düş ayrı alem.
*
Bir dem yolcu olur, yola düşerim.

Sessiz ve gerçek çığlıkların
Seten örtülerle örtüldüğü
Gürültülü ve sahte olanlarının
Sık sık
Ve her yerden duyulduğu bir zamandayız.