Ilgıt ılgıt hüzün yağdı üstüme
Lime lime düştü yerlere tenim
Gözlerimden ağu sızdı yaş diye
Ne sızladı, ne inledi dillerim…
Kan çiçeğin açtı gönül dağımda
Tanrı evreni sevgiden yaratmış derler,
Ve sufiler bile sevgi ile sarılmış,
Sır üstüne dönerler…
Tanrının sevgi üzerine yarattığı evren,
Eğer yalan söylemiyorsa bilim insanları,
Gitmeli,
Soğukla sıcağın al al seviştiği,
Maviyle kırmızının her kuytuda
Mor alevle tutuştuğu...
Gitmeli, yeşilin dal dal gülüştüğü
Ve her dağın öyküsünü
Hadi gel
Silelim artık tüm lekeleri
Zambak zambak koksun şu ellerimiz
Hadi gel
Sırt sırta verip hiç konuşmadan
Mor, heryer mor
Yerler mor, gökler mor
Sanki evren mor bir denizde yüzmede...
Günüm mor, gecem mor,
Mor çiçekler açmada tenim…
Kan oturmuş ak göğsüme simsiyah
Bir akbaba düşse parçalasa leşimi
Onüç mevsim bitti tek söz etmedin
Bir veda et, bitir artık işimi…
Duydun sanki yüreğimin sesini
Doğrudur,
Ben kalıbıma yakışmam...
Ne kalıbıma yakışırım
Ne de bir kalıba sığarım...
Öyle bir canavar yaşar ki bağrımda benim
Etimi her gece yer
Ve her sabah yeniden kusar insan suretinde
Akşama tekrar yer, sabaha tekrar kusar...
Onun için, ben ne kalıbıma yakışırım
Ne de bir kalıba sığarım...
Her sabah, bir azad kuş olurum göğün göğsünde
Ve her akşam, toprağa düşerim kara bir mermi gibi
Kesilince nefesim...
Ve sen, sen okçu...
Her atışta beni taa yürekten vurursun
Onurum şaha kalkar, kalkar da yutkunurum...
Düşmesin ışığın yerlere diye
Çelik grisi gözlerim yerde
Karşında el pençe divan dururum...
Ben ne kalıbıma yakışırım
Ne de bir kalıba sığarım
Çünkü ben her sabah yeniden şekillenen
İnsan suretinde bir kusmuğum...
Bir kıvılcım uçtu düşümün alevinden
Gitti,
Gitti de süt kızılı saçlarına dolaştı…
Ay düşünce denize
Avuç avuç hayal devşiririm
Bir yanım buz, öbür yanım pamuk şekeri
Biri yokluk, diğeri yumuşacık bir yastık, sıcacık…
Ya her sabah gözlere dolan güven yok mu?
Hani, o altın sarısı çil çil…
“Yalnızlığı anla” diye bağırmanın değeri ne?
Ey İstanbul,
Ey büyülü güzel,
Bir bebeğin gözündeki damla,
Kainatın göğsündeki elmas sen...
Bir çiçeğin özü, bir böceğin sözü,
Sen ki her aşkın tohumu, her sevdanın fermanı sen...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!