ACILARIN GEMİSİ
yine gecenin en mahremindeyim
çıkmak isteyip de çıkamayan sözcüklerin
hıçkırık savaşı var sanki boğazımda.
bir noktaya kilitlenmiş yalnızlık dolu bakışlarım
meydan okuyor karanlığa inatla
Geçmişte kalan, Erguvanî bir sevginin kokusunu getiriyor Nisan yeli
Kelebek kadar ömrü olan bir aşktan
Geride kalanları,yüzümü okşayarak,seriyor önüme
Her Nisan geldiğinde
Şahlanıp,nabzımı coşturan duygularla hem de…
Hatırlar mısın bilmem? seni ilk tanıştığımız,
GARDİYAN GECELER
Ah geceler
Hain geceler…
Bu zifir gecelerin gözü kör olsun
Bak! işte yine başladı yüreğimdeki fırtınalar
Esiyor deli deli, çarpa çarpa duvarlara…
HÜZÜNLÜ BİR YOLCULUK
aşkın sarp yamaçlarından süzülerek akıyorum yine senli maviye
acı_buruk sevinçlerim de benimle
kızgın güneşin bile ısıtamadığı sularda
yoldaşım keder olan hüzünlü bir yolculuk bu
geçtiğim koy da aşkının ayak izlerini görüyorum
gecenin en mahremindeyim
sensiz ve çaresiz...
içimden, derinden bir ses
yaz! diyor
hadi ne duruyorsun, yazsana!
sen,
Adını bile koyamadığımız bir öyküydü yaşadığımız
Küf tutmuş duyguların, hasretle dışa vurumuydu sanki…
Hatırlar mısın?
Paslı zincirlerle kilitlenen yürek kapılarımızın
Sonuna dek açılmasıyla sevgisiz,saygısız,acılarla yoğrulmuş isyanlar,
yıllardır mahkum oldukları hücrelerini,
Ey sevgili,
Kırık dökük bir aşkın kırıntıları var şu an önümde
Hepside öyle zavallı, öyle çaresizler ki…
İhanetin tuzlu suyuyla ıslanmış gözlerle bakıyorlar bana
‘’bu hallere nasıl düştük? ’’Der gibi…
Oysa bir zamanlar
Bir kibrit şûlesi kadar “hayat”
Yaşamak gerekli kana, kana
Hem de doyasıya..
Gelmeden yolun sonuna,
El veda demeden yaşama
Güzel şeyler armağan etmeli şu fani dünyaya…
tek yudum su olsan da
sürmem artık seni,çatlayan dudaklarıma.
güneş olup doğsanda
sokmam artık senii,ruhumun üşüyen odalarına
son çare sen kalsanda
şu sızlayan bağrımda
YAŞAMIN ACI YÜZÜ
Merhaba sevgili dostlarım, Bu yazımla belki sizi biraz üzeceğim ama, özellikle de gençlerimizin dikkatini çekmek isterim.
Neden hep güzel ve en tatlı yanını görmek isteriz hayatın? Şu fani dünyada polyannacılık oynamayı mı seviyoruz yoksa? Acı yüzünü görmemezlikten gelerek kaçmak daha kolay değil mi? Yüreğimizin acımasından mı korkuyoruz? Kimbilir,bir düşünmek gerek…. Bugün hava çok güzeldi ve dersim bittikten sonra eve yürüyerek gelmeyi tercih ettim.Güzel bir bahar günü,doğa canlanıyor,ağaçlar meyve doğurmaya hazırlanıyorken,gökkuşağı gibi açan çiçekler evleri,yolları süslüyor ve doyumsuz kokularını bize sunuyorlar. Ne kadar güzel değil mi? Evet bende böyle hissederek yürürken,kulaklarımda okunan sâlâ sesini duyarken,bir çöp kutusunun yanında geceler gibi siyah,üzerinde renkleri solmuş birkaç çiçek deseni olan,rastgele oracığa fırlatılıp,kapı dışarı edilmiş bir yer döşeği dikkatimi çekti.Bir kaç parçası üzerinde,diğerleri sokağı kaplayan yırtık ve yamalı giysiler ve ters yüz olarak yerlerde sürünen,eskimiş birkaç çift erkek pabuçları…Yanı başındaki yırtık pırtık bir poşette de,renkleri bile değişmiş,kirli iç çamaşırları…
Bir an durdum,içim burkulurken,elimde olmadan gözlerimde doldu.Sanırım bunlar o an sâlâsı verilen ve ebedi istirahatına yolcu edilecek olan amcaya ait olmalıydılar.Daha bedeni soğumadan,toprağa bile konulmadan,sokaklarda yerini almıştı ondan geride kalanlar…yattığı yatağın rengi onun son günlerini gece gibi yaşadığını yada yaşatıldığını gösteriyordu. Kim bilir ne gözyaşlarıyla karışık anılarının nemi vardı o yatakta.Oğlumuydu,kızımıydı bilmem,onu daha ölmeden karanlığa mahkum eden ve daha babaları mahallesinden bile ayrılmadan ona ait olanları,anılarıyla beraber sokağa atanlar...Ama unuttukları bir şey vardı ki bugün aldıkları her nefesi onlara canından can,kanından kan katan babalarına borçluydular…Arkasından dökülen bir kaç damla timsah gözyaşları,usulen okutulan bir sâlâ acaba onların da aynı akıbeti yaşama gerçeğini değiştirebilecek miydi? Kim bilir…Ama bildiğim bir şey varsa ölen amcamız şimdi daha huzurludur.O ve onun gibilere Allahtan rahmet ve mekânlarının cennet olmasını dilerken,biz hâlâ ana ve babalarımız sayesinde nefes alabilenlerin de biraz olsun merhamete gelmelerini diliyorum.
Tatlısıyla,acısıyla hayat bizimdir dostlar,ne olur unutmayalım… Hep sevgiyle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!