tüm gülüşlerimi halka açtım
gamzelerimin hayal diyarında. ,
kaldırdım kotasını tüm sevinçlerimin
ortak olanlara.
ve son verdim seçilmiş
Zamanla yok olan, küçücük bir umut pırıltısının,
Ardında bıraktığı zifiri karanlıkta,
İçimde susmuş şarkıların,
Kayıp notalarını ararken
Rastladım maviye.
güneş bildiğinde yerini,
gece lazım kabullenirim.
menzil oradaysa varılır adım adım,
adımların yerindeyse.
biliyorsan eminsen tutarsın ellerinden,
madem ki tutuşmuyor yüreğin,
sıkışmıyor göğsün,
kelebeklerin uçuşmuyor.
öyleyse her günün sona bir adım,
her son yeni bir sona başlangıç
öldüm mü bilemedim
beş yaşında.
balon patlarken korkan ben.
korkunun,
yüzümdeki onlarca kasın
gülümseyişimden hemen önce
büyük orduların muzaffer komutanı
yenemedi kendi nefsin.
küçük kafiyelerin yalnız şairi
nereden bilsin nasıl yensin?
gün sabaha kavuştu da
Durdun da düşünmedin
Gördün de sustun karanlığa
Arsızların yüzsüzlerin şafağına
Işık taşıdın şen güneşinle.
Suçluyuz.
Yürümeyi öğrenmeden
Merhaba Güneş.
Bilemediklerimin kıyısındayım.
Öyle uzun uzun bakıyorum,
Battığın yer yandı mı ne?
Karanlık el ele verip sarınca soğukla birlikte,
alın terinizi
boş zamanların müsrifliğinden.
sıcaktandır
kısık gözlerle bakışınız
uzaklaşan gençliğinize.
zarfların üstündeki pulları
zarar vermeden çıkarmaya çalışan
o çocuk bugün açtı gözlerini hayata
kim bilir kaç yaşında?
mesajı ulaşmadan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!