Sabri Polat Şiirleri - Şair Sabri Polat

Ey Maria! Yeter artık
Bıkmadın mı benden
Sen arşidüşes, ben
Düşes armudu
Her nereye gitsem
Ensemde nefesini

Sokaklarda yürür eskici aşklar
Ekşi suratlar...
Kimi az bulur kimi de doymaz
Karnı burnunda, yetim kalmış
İsabella ve Elizabeth
Sokaklarda çöp toplayan çocuklar

Sokaklarda dolaşırım, bir güle tutulurum
Gül'ün dikeni elime batar gerisini siz düşünün
Lise aşkım desen hiç yoktur, güzelim
Sevgilim desen mehtapta kaldı
Tek dostum silahım oldu

Bir Goncagül'ü sevmek öyle kolay mı?
Dalından koparmadan, dikeni ile beraber
Sevmek, acı ile tatlı... sert bir kış günü
Boynu bükükken , üşürken...
Ona kol kanat olmak
Ona bülbül olmak, unuturmak acıları

Hiç...
Bir şey demiyorum, Suzan suzi
Seni, Allah 'a havale ediyorum

Severken kendini sevmeyi
İyi başarırdın, kendini sevdirmeyi,

Bir şiir duysan
Tekrar bana gelsen
Aralasam perdeleri
Sokaktaki kedilerin sesinden
Kuşların cıvıltısından
Senin geldiğini anlasam

Söz vermiştin bana gelecektin yanıma
Her günün saati verdiğin söz aklımda
Gelmeyecek bilirim başka elde bilirim
Karanlık gecede doğan ay gibiyim

Her yerde yıldızlar yapayalnızlar

Kuş uçmaz kervan geçmez bu dağlarda
Sen, yüreğimden geçiyorsun; bir selvi boyunda
Munzur dağın eteklerin, dere yatağında
Yıldızların altında, hayalini yorgan yapar, uyurum

Şafağın soğuk sularında, kirpiklerim üşür

Gece; ay ve yıldız, beraberinde karanlık
Gündüz; güneş ve beyaz bulutlar, gelinlik
İsmini andıkça dönüyor dünya her yer boşluk
İçime aldığım da gecem gündüz sensiz karışık

Etme! bu fani dünyada beni sensiz

Yoruldum!
Koştum, acıktım, acıdım
Yorgunum!
Çok sevmekten, sevilmemekten
Havaların soğuk, ayaz olması
Umrumda değil...