Sabit İnce Şiirleri - Şair Sabit İnce

Kula kulluk etmeyince,
Çile çektim bu dünyada.
Azım çoğa yetmeyince,
Aç da kaldım bu dünyada.

Atım yöğrük gitmeyince,

Gel bakalım top tüfekle üstüme,
Gelmez isen namertliğin bil emi..
Sen düşmüşsen üç insanın kastına,
Dilmez isen kaynanasız kal emi..

Yüklemişsin duyarım ki göçünü,

Gel bakalım top tüfekle üstüme,
Gelmez isen namert oğlu namert ol.
Sen düşmüşsen üç insanın kastına,
Dilmez isen kaynanasız kal emi..

Yüklemişsin duyarım ki göçünü,

-Dost Harun Yiğit'e-
Şiir azalsa da şairler ölmez
İdam sehpasını kursa kalemler
Tahtlar yıkılır, hükümdar kalmaz,
Mazlumun hakkını verse kalemler.

Keramet kendinden menkul sananın,
Dünyada ne izi, ne adı kalır.
Aşkın ateşiyle kor kor yananın,
Ateşte ne közü, ne yad’ı kalır.

5.9.2001 Kayseri

Iraklı çocuklar ağlıyor,
kara gözleri yaş değil, kan içinde...
Iraklı çocuklar, kara gözlü çocuklar...
Dünya çocukları da ağlıyor,
ıraklı çocuklara değil,
geleceklerine, dünyanın kararmasına

Gel sofu kardeşim gel inat etme,
İnsan ol dillerde dolaş ha dolaş.
Gelde aydınlığa karanlık etme,
Hak için yollarda dolaş ha dolaş

Ben doğruyum diye kendin kandırma,

Kadın henüz yazılmayan
yazılamayan,
kimsenin yazamadığı,
hiçbir şairin çözemediği,
bir bilmece,
bitmeyen bir şiirdir dize dize.

-Aşık Veysel'e Nazire-
Ne giderim adım kalır
Dostlar beni hatırlasın.
Türlü bela gelir bulur,
Dostlar beni hatırlasın

Bin dokuz yüz elli dörtlü yıllarda,
Bir adem oğluyum geldim aleme.
Ne tozlar, çamurlar gördüm yollarda,
Anlat diye emir verdim kaleme.

Al eline ne diyorsan yazayım,