Saadettin Güven Şiirleri - Şair Saadetti ...

Çocukluk aşkı, en uzun ömürlüsüdür
Aşkın.
Yıllar sonra karşılaşmak yürek
Sızlatır.
Aradan uzun yıllar geçmiştir,
İki tarafta artık kendi yolunu

Doğarken yalnız
Doğdum.
Hayatı yalnız
Yaşıyorum.
Ölürken de yalnız
Ölürüm.

Ne çok şey sığdırmak isterdim senin ismine.
Senle ilgili aklımdan ne geçirsem, ne yazsam,
Kifayet etmez kağıt, kalem biter, ömür yetmez
İstanbul.

Güzelliklerini görmeye ne gözlerin gücü yeter,

Gevşetti buzağın ipini şeytan,
Kaleyi içerden kuşattı düşman.
Olup bitenlere inanamıyor insan,
Düşündükçe; aklım, fikrim karışıyor.
Bu iş; ne zaman,nerde, nasıl son bulur?
Gece gündüz durmadan, düşünüyorum,

Gözler,hiç bir şeyin özünü göremezler,
Görülürse ancak, yürek gözü ile görebilir.
Takvimlerden tek tek düşerken yapraklar,
Zaman tükendikçe, daha değerlenir hayatlar.

Hiçbir zaman hayata, zaman ekleyemeyiz,

Ellerini avucum içine alan ellerim,
Kırılsın.
Yüzündeki maskeyi görmeyen
Gözlerim görmesin,
Kör olsun.
Yokluğunda bile bana sesini duyuran

Damlayan bir musluk misali
Yüreğim.
Yılarlardır için için kanıyor.
Kanadıkça
Yüreğim sızlıyor, içim açıyor.
Sığmıyor

Yüreğimin ayakları zaman zaman, takılsada taşına,
Bin bir cefa çeksemde, dünya çıksa karşıma,
Canımı, her şeyimi, veririm, senin aşkına.
Çok Seviyorum, Seni İstanbul!

Kalbimde taht kurmuş, benim için özel mi özelsin,

Varsın yalan dünya
Desinler sana,
Asla yalan değilsin.
Gerçeğin ta kendisisin.
Bazen görünen,
Bilinen doğmak gibi.

Bir gün, diner elbet yüreğimdeki
Aşk acısı.
Kadınların tümü vefasız, hayırsız
Değil ya..
Umutlarım, tükenmedi henüz benim
Tek tesellim;