Rüzgar Güven Şiirleri - Şair Rüzgar Güven

Kaç sefer görmeye çalışmıştım en vurucu tarafını,ustalıkla çizmiş olduğu resmi..ve kaç sefer okuyup anlamak istemiştim yazmış olduğu öyküde,asıl anlatmak istediğini..Bana değdiğin gün anladım,içimdeki SEN'i inşa etmek için bütün herşeyi seferber ettiğini,TANRI'nın..//

Geçmişle hiç yüz göz olmaksızın,sadece geleceği yaşayabilirdim.. her günün başlangıcı ve bitişindeki sen olmasaydın.. Bilmiyorum nasıl oluyor ama,işte bak,hiç zorlamaksızın yine kendiliğinde aklıma gel(din,iyorsun,eceksin) ..ne zaman bir hal hatır sormak istesem..Içinde olduğun her cümleyi,su yüklü bir sünger gibi,kendisinden daha ağır ediyorsun..//

Bir el çığlık düşerdi ansızın, keseri bir bıçak gibi,geceye.. bir civciv isyan eder çıkardı,yararak kabuğunu yumurtadan..bir kör kurşunla yırtılıp,toptağa serpilirdi..nabız atışlarının değiştiği anlardaki duyguları,bir özgürlük savaşçısının..Ve adı aşk olurdu,bir heykeltıraş'ın elinde fazlalıklarında arınmış olan hayatın..bir kelebek kozasından ayrılıp bir annenin kanayan yüreğine konardı..zulmün ve eşitsizliğin kendisinden, kendisi olmayan bir güneş yontulurdu..ve karanlık yüreklere inmek için bir yol aranırdı, öldürülenin yerine,ölümün gömüldüğü yaşam dolu bir dünya için..//

Bazen düşünüyorum da..bir şiirde, yan yana kalmaları gereken iki sözcük gibiydik..her biri,birer cümle olma hayaliyle birbirine uzanmak isteyen,mihenk taşı sayılır iki sözcük.. eşit koşullarda birbirimizin karşısına çıkmadık..birimiz,bir diğerine hazırken; bir diğerimiz henüz görünürde yoktu..beklenen,aynı bütünde cümleleşmek için çıka gelince de..bekleyen, çoktan farklı bir bütünlüğün parçası olmuştu..//

Bazen,yer yüzünün keder ve cefayla dolu oluşunu hatırlatan,bir çocuğun toprağa dökülen ilk gözyaşları oluyorduk..bazen de, aynı çocuğun çizdiği ilk resimdeki sevgi üretmesi kadar mutluluk..bazen emekleyişi oluyorduk,ve ardında yalpalayarak iki ayak üzerindeki ilk sevinci..En çok da,giydiği ilk pantolonun bir ar...aya gelmelerine ramak kalmış iki paçası.. yanlış yada gereği olmayan fazla adımlardan dolayı, sakladıklarını hergün kilolarca eksilten ve en ufak bir esintide savrulan iki geniş,yada geride kalanı sıkı tutmak için her gün bir numara daralarak uzaklaşan iki paça..sonunda bir mesafenin iki ucunda,bir araya gelmesi imkansız iki adres gibi kaldık.//

Bu kadar kolay ve gücümde olsaydı işim; beş on kere hatırlattığın kadar, kendini..son bulsaydı bir damla su özlemindeki yakarışı, şehvetli dudaklarla beklemekteki bir çölün..hasreti bitseydi güneşin en ölgün kırıntısına, zindanların en derinindeki çatlamış bakışlarla beklemekteki karanlığın..gereği kalmasaydı bir kışın en ufak bir ateşe ihtiyacı..ve yangınlı bir yazın soluk bir serinliğe..son bulması zor olmazdı, içimdeki sessizlikte saklı kapı arkası gurbetin..ve sökülüp atılması kolay olurdu, gün içindeki yaşanılan AN'ın,sözlükteki anlamına karşılık gelmekte olan,seni..//

O an orda olmanın ilerisinde yada gerisinde değil de,tam da orda olur muydum..? Içlerinden bir tanesi bile doğru olsaydı, o sayılmayacak kadar çok yanlışlarımın.. -II-...//Tam da yapılmış kadarlık yanlışın herbirine keşke demeyi bırakıp.."beni sana getiren bütün koşullar,olunabilirin en mükemmeliydi", diye bilmektir.. -III-..// yanlışların doğruları götürdüğü dünyasında; bütün yanlışların birleşerek,hayatın en büyük doğrusunu getirmesi gibidir,aşk.. //

Elimizin tersiyle almayı bilseydik..olur muydu acaba,bu kadar kanatan keşkeler(miz) ..? ve olur muydu bu denli geçmişe demir atmış özlemlerimiz.. Elimizin içiyle sıkı sıkıya avuçladıklarımızı,oldukları yerde bıraksaydık..olur muydu bu mutsuzluğa susamış pişmanlıklar(mız) ..ve olur muydu,bu denli yarın ve bugünün gerisinde kalmışlığımız..birimiz elinin tersini,bir diğeri(miz) elinin içini yalnış kullanarak bir ömür törpüsü inşa ettik,iki eşit çabayla..//

Orada bir köy var,burnumuzun dibi kadar uzakta.. Içinde, çok tane canlı ama az tane ruh var..Çok yaş'a az yaşam düşen bu köy,bizim köyümüz..

Zamanın, bir değer ifade etmediği karınca yavaşlığındaki sensizlikten; her saniyenin altın kesildiği yıldırım hızındaki en sen'li halidir sevmek..alın terine bandırılmış ekmekten; bir çocuğun en hilesiz bakışlarına kadar,herşeyi senlileştirip,senden herşeyi aramaktır özlemek..//