Yapraklar yas tutuyor
Rüzgâr hüzünlü
Bulutlar ağlayacak gibi
Gökyüzü nemli.
Dokunsan.
Feryat edecek daldaki kuş
Annelerin bağrı yandı, kimse anlamaz
Yılan insan kılığına büründü, kimse tanımaz
Gözyaşı sel oldu, kimse farkına varmaz
Herkes sustukça çoğaldı zulüm
Helak olmuş, tükenmiş bazısı
Ölüm ak saçlarla uyarıyor
İşte ben yaklaştım diyor
Gafil benliğim anlamıyor
Heyhat saçlarıma ak düştü
Halen gaflet içindeyim
Her varlığın kendine göre,
Vardır bir değeri
Her varlık çok değerli
Hor görmeyin varlıkları
Kızıl, siyah, beyaz, hepsi
Nereye baksam kırgınlık, huzursuzluk,
İnsanlar benlik sevdasına dalmış,
Unutulmuş saygı sevgi,
Her an üzüntü, her gün mutsuzluk,
Huzursuzum, huzur istiyorum ben.
İhtiyarlığa bu ne sitem
İhtiyarlık olmasaydı
Bilinir miydi gençliğin değeri
Anlaşılır mıydı acziyet
Ve insanın ne kadar aciz olduğu
İhtiyarlığa bu ne sitem
Sessiz kimsesiz bir yerde
Kelebeklerin dahi ürperti duyduğu
Arıların garip vızıltısıyla
Issız ortam
Terk edilmiş bir gariban
Gözyaşlarına boğulan kimsesiz bir yürek
Her taraf sessiz her taraf karanlık
Her varlık uykuya dalmış gibi
Bir yıldız parlar gökyüzünde
Bir nefes duyulur ve bir ayak sesi
Mahzun mahzun yürür
Bilinçli her insan
Yapmamalı suizan
Kaçınmalıdır bundan
Kalbin gıybetidir suizan
Gıybet yapmıyorum diye
Kibirlendikçe kibirli insan
Daha çok alçalır durmadan
Kendini üstün görünce varlıklardan
Kibirliyi esfelisafiline alçaltır yaratan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!