Bu fani dünyada, bu kısacık ömürde,
İnsanları kırmaya, kul borcuna girmeye,
Kalp kırmaya, can incitmeye
Vebal almaya değer mi?
Bir düşün gideceğin yer neresi?
Her insan hata eder
Bazen hatayla
Her şey elden gider
Bu hata ‘ufak’ deme
Pişmanlık duy
Bir hata ettin ise
Herkes vurdu arkamdan
Bir sen kalmıştın
Bir seni dost sanmıştım
Bir sana bağlanmıştım
Anladım ki yalanmış
Durma sen de vur
Boşu boşuna oyalanma,
Lüzumsuz işlere dalma,
Dedim ben, nefsim anlamadı,
Bitti ömrüm eyvah.
Bunca gaflet uykusuna düşen
Sahte sözlere kanan
Gerçekleri bir yana atan
Bilmiyorum bu ben miyim?
Gerçeklere göz yuman
Pembeliğiyle sarar nefsi
Nefis olur onun kölesi
Zalim nefis bilmez ki
Bir hayaldir bu dünya
Her gün başka görünür
Çocukların gözyaşları akıyor,
Annelerin feryadı gönülleri yakıyor,
İnsanlık zulüm altında
Buna yürek hiç dayanır mı?
Bunca gözyaşı ve ıstıraba
Boşuna yorma kendini
Anlatma bilmeyene derdini
Kim anlar ki seni
Bu dertleri çeken bilir
Masal sanır çekmeyen
Her nasihatin hazinelerden daha değerli,
Her sözün dünyaya bedel,
Bana emek veren,
Yoluma ışık tutan,
Her zor anımda yanımda olan,
Cennet yüzlü güzel annem
İnsanlar yaşıyor elem sancılarla
Her yan doludur dert acılarla
Gördüğün gibi tozpembe değil dünya
Büyüyeceksin, anlayacaksın çocuk
Masum değil, masum görünen yüzler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!