Ruhu Üflemek Şiiri - Kasım Kobakçı

Ruhu üflemek?
Yaratıcının edimi.
Cansız bir nesnenin,
Varlığına devinim,
Ve anlam katmaktır.
*
Kukla oynatmak;
Bir resme hayat vermek.
Donuk bir ifadenin,
Aniden gülümsemesi;
Çizgilerin arasından,
Doğan yeni bir çehre.
*
Toprağı uyandırmak;
Kuru bir dala,
Taze filizler getirme.
Doğanın dirilişi;
Baharın gelişiyle
Her yanı yeşertmek.
*
Umut aşılamak;
Sönmüş bir kalbe,
Tekrardan bir kıvılcım,
Bırakma eylemi.
Ruhu diriltmek;
İçsel bir coşku vermek.
*
Geçmişi anımsatmak.
Unutulmuş bir hikayeyi,
Yeniden dillendirmek.
Tarihi yaşatmak;
Eski bir hatıraya,
Sözlerle nefes olmak.
*
Motoru çalıştırmak;
Durgun bir mekanizmaya,
Enerji aktarmak.
Makinayı işletme işi;
Paslanmış bir çarkın,
Gıcırtıyla dönmesi.
*
Mutlak hiçlik,
Katındaki varoluş.