Rûhefzâ Şiiri - Oktay Güvener

Gönül bahçelerinde açar bir nâzenin gül,
Rûhefzâ rüzgâr eser, yakınır aşık bülbül.

Sümbül kokusu sarar, gecenin loşluğunu
Ve yapraklar anlatır aşkın sarhoşluğunu.

Gözlerin ufka düşer, sonsuzluğa yayılır
Rûhefzâ haykırışlar sükunetten sayılır.

Baharın tek ezgisi çınlayan bülbül sesi
Can verirken alıyor Rûhefzâ son nefesi.

Düşer sevda yoluna süslenir seher vakti,
Her bir cânın visale intikal eder akti.

Ruhefza dokunuşla sıyrılır geceden gün
Her lahza inlese de sabrından vermez ödün.

Rûhefzâ: Ruhu okşayan, cana can katan