Romanların Baş Kahramanları Benim Nariçe

Ben de geliyorum gidişine. Ben de kalıyor kalakalış. Alkışlar bahtıma.
Öyle yalnız,göz pınarları kurumadan, ücretsiz nefretlerle gidemezsin!
-Gerçek, o dur ki layık olduğun sevgilerin ummanında olmalısın.
Ben değil, benden olanlar seni sularına almalı.Algısal sulaklarda ruhun üst kimliğimi de ıslatmalı.
-İdlerini süslemeleri romanların kahramanları.
-Önce aşk Sefillerin baş karakteri Jean Valjean (Sefiller) oluyorum.Bütün sefilliği yaşayıp öncesizliğine gidiyor, yaşadıklarımın kıymetini anlıyorum.
-Sefalet çekmek ,aşk acısından daha kolaydır. Bir sefile herkes yardımcı olur.Bir maşuka kimse haydi sen çok aşk açısı yaşıyorsun biraz da ben seni seveyim demez Nariçe.

-Sonra aç kalmalım sana. Suçluluk psikolojisinin can mimarı Raskolnikov (Suç ve Ceza) olmalıyım.

Raskolnikov gibi usta cinayet işleyen günlerce kendisiyle çelişmesini, cinayet ortaya çıkana kadar çevresindeki insanların kendisine karşı davranışlarının sebeplerini çözümlemek için verdiği mücadeleyi yaşıyormuş gibi hissettirmeliyim. Ulusun vicdanında var olan ahlaki, bireysel ve toplumsal değerlerin, insan vicdanındaki muhasebesini geçirdiği sara nöbetleri ile kendi bünyesinde sorgulayan gerçeğin aynası olup kırdığım can kırıklarını onarmalıyım.
-Vicdani sızımın psiko-sosyal derinliğinde senli deşifreler inen Raskolnikov olmalıyım.

Suçum ve cezam yan yana büyümeli.Darası sen olmalı, senin yüreğinde tartılmalı.Bir gün ben de pişman olmalıyım.
Evet, aşkım o büyük aşkımızın katili benim. O lain gecelerin lahitlerine sensiz haz dersi veren benim.
-Bir ihanet belgeseli çekiyordum Gaddariço olarak. Sırp kasabın benim. Raskolnikov gibi itiraf ediyorum, sara nöbetlerim aslında sensizliğin pişmanlık damarından alıntı yaşamlardır.

Daha sonra, Werther (Genç Wertherin Acıları) olmalıyım.

Werther gibi Wilhelm adında hayali bir arkadaşa yazdığım günlük biçimindeki mektuplarım olmalı

Senden sonra soylu bir ailenin güzel kızı Lotte’ye aşık olup seni unutmalıyım.
Lotte de kayıtsız kalamaz bana.Ben en büyük aşk mucidiyken senden gitmiş bir aşk barbarıyım.
Ama Lotte,Albert’le nişanlıdır. Lotte Albert ile evlenir. Ben de Werther ise bir aile dostu olarak yer alırım yanlarında.
-Sonra dünyanın en büyük iki ikelemi arasında sıkışır kalırım
Aşk ve dostluk. Sana dost kalalım demiştim. Sanırım Lotte senin yürek kardeşin.Seni sevenle dost kalamazsın demiş.O yüzden dost bile kalmadın.
-Birbirini seven iki yürek dost kalır mı ki. Bu sosyolojik yükün altında bende kaldım.
-Sınır çizgisi zayıf olan bu aşk ve dostluk arasında kalamaz Lotte.
. Werther’e bir daha görüşmeyelim der Lotte. Senin gibi aynı sözler.
Werther, bu acıya dayanması ise imkânsızdır. Lotte’ye bir mektup yazar; “Bak Lotte! bana ölümün sarhoşluğunu tarttıracak olan o soğuk ve korkunç kadehi elime alıyorum. Onu bana sen uzatıyorsun, ben de alırken hiç duraksamıyorum. Hayatımın bütün istekleri ve ümitleri yerine geldi. Ölümün çelikten kapısını vurmak öylesine titretici ve çetin ki” diyen Werther, “Silahlar dolu. Saat on ikiyi vuruyor. Alınyazısı bu, önüne geçilmez. Lotte! Elveda Lotte! Elveda” sözleriyle mektubuna ve yaşamına son verir.
-Aşk intiharın sözsüz yüreğinde kalır. Seven ölür, seven yaşar, seven bitirmez sevgisini.
-Bu ikilem zehirlenmesinde Lotte sen misin? Bir daha görüşmeyelim diyen sensin.
Benim Wertherliğim gittiğin gündü. O gün intihar ettim sevgine. O güne sana bin kez öldüm.
Şimdi aslının olmadığı yüreklerde Kerem’im.Şimdi zindanlarının çoğaldığı yapayalnızlığın cehenneminde Yusuf’um.
-Şimdi dağlarda eşkiyalar öz kardeşini öldürüp birilerine maşayken dağı delen Ferhat’ım.
Dağları kardeşlik adına deliyorum.Vatanın huzuru için deliyorum.
-Şimdi İstanbul çöl olmuş, bense Mecnun. İstanbul trafiği kadar içinde çıkılmazlarım var.
Şimdi kendim olduğum senli romanın baş karekteriyim. Bütün tanelerin yüreğime döküldü Nariçe
-Seni ben’den toplayamıyor, romanların baş karakterleri.Herkes ben olmuş, beni arıyor senden.
Bu giden kızın romanıdır diyor acıyan yürekler.Bu sözsüz bir romandı.
Bu romanın n’arlarındayım.
Seni bekliyorum, seni Nariçe.