Hala kulaklarımda o gülüşlerin,
Kiraz dudakların inci dişlerin,
Ucu yüreğimde bir ok kaşların,
Güzeller güzeli ne güzel şeysin.
Cemalin tıpkı bir gonca gül gibi,
Cehenneme döndü bağrımın başı,
Fizana ulaştı gözümün yaşı,
Bir ahu gözünen bir kalem kaşı,
Aklımı başımdan aldı ne çare.
Gönül çile çekti sefa sürmedi,
İk’elinde iki kara,
çalanlara ne demeli.
İçi iflah olmaz yara,
Olanlara ne demeli.
Ayıp günah fitne fesat,
Ellerim koynumda böyle,
Duruyorum Mihriban’ım.
Merhamet et insaf eyle,
Kuruyorum Mihriban’ım.
Attın beni bir ateşe,
KEMAL
Harman savrulursa tersine yelin
Etrafı toz duman sarar demişler
Üzülüyor görünse de el elin
Eşeğini ıslıkla arar demişler.
İnsan canlıyım ya yalnızım niye,
Kimse selam vermez garibim diye,
Çocuklar misali az bir ilgiye,
Ne kadar muhtacım bilsen ALLAH’IM.
Ruhum sıkıntıda bedenim hasta,
Azrail’in kanatlarında tartılmış,
Kesilmiş biçilmiş bağrı yırtılmış,
Çok şükür duydum ki Ayşe’m kurtulmuş,
Sızlayan yüreğim müjdeler olsun.
Kerem gibi yâr aşkıyla tutuşup,
Kimler sarmış ona o ak bezleri,
Hasretinden açık kalmış gözleri,
Goncalara durmuş nurlu yüzleri,
Daha gonca iken solan Mustafa’m.
Meteliğin dahi yokken cebinde,
Allah bilir bu çileden,
Kurtulurum elbet bi gün.
Kara toprağa karılır
Örtülürüm elbet bi gün.
Hiç dosta düşmana etmeden minnet,
Aç ölmemek için sendedir medet,
Sen ki bundan sonra en büyük nimet,
Seni bulduğuma bin şükür soğan.
Sabah kahvaltıda peynir bal dedik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!