Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Gülümse gülsün yüzün,
Gülümse, gül açsın özün.
Gülümse, gün saçsın yüzün,
Gülümse...
Allah aşkına, gülümse biraz.

Sevdiceğim,
Yokluğun arkadaşım.
Canım, gülüm, yoldaşım,
Sırdaşım…

Figandayım.

Aklından fikrinden zikrinden düzenbaz
Lıkırdıyor sosyal adaleti cambaz
Arından narından harından utanmaz
Defle tıklatıyor din imanı yobaz

Cambazlığı ruhu teni çürütürken

Âdemoğlu, sen ki nurla var oldun
Varlığınla yokluğunla gül sundun
Haksızlığa yolsuzluğa sur oldun
Nedir bu hâlin ki çürüdün soldun?

Bir damla çıkara satma kendini!

KABALA
Mardin beldesinde yeşil sultanı
Güneydoğunun arı kor dermanı
Bülbül figanın da halkın imanı
Havası insanı mert kabala

Yaratan yaratmış kulunu sevgi çün
Kulun kula eziyeti neden niçin
Kurutturup çürüttürme içim için
Can-ı can canları sakın adavetten

Kulun işi gücü, nefsim pulum demek.

Ah, seni anlatabilsem.
Bir anlatabilsem...
Halımdan anliyanlara
Bağrımdan koparanlara.

Bir anlatabilsem...

Allahın kelâmı, âlemin ilacı
İn-cin mahlûkatla dünya âlem tâcı.
Çağlatarak oku okuttur can bacı;
Şahdamarın can-ı can suyu ilacı

Okudukça, derman akar ruhla tene

Nağmeleri dağlarken
Mızrabı inim inim inletir
Tepeden tırnağa noktalarken
Zikri fikri demletir
Ah, sen!

Sevgim, saygım, ömrüm benlesin babam.
Göz ferim, can damarım, senle hoş ölüm...
Sezginsiz bugünler, bana çok zulüm;
Sensizlik sinemde, yaradır babam...

Damar da dolaşan, kanımda varsın.