Rifat Kaya Şiirleri - Şair Rifat Kaya

Ulaştır menzile gönül bu canı
Al ver sor ver, sev ver, canı cananı
Kurutma soldurma konuşma zannı
Engin ol gönül, gönül bağın gülsün

Alemi sevgiyle barışla güldür

Şimdi sen çok uzak diyarlardasın
Deniz ötesi okyanuslardasın
Yediveren güllerin yoldaşısın
Gönlümün sultanı nazlı bal gülüm

Lavanta kokusu ten mekândasın

Gönül harman yeri, doğuyor güller
Evire çevire okur bülbüller.
Toparlar hasadı tomurcuk diller;
Çağlıyor dağlıyor aklıyor yeller.

Hazın doruğunda gönül uçuşur,

Yanarım halime yetim çaresiz
Dem be dem figanlar içerim sesiz
Çevrem kalabalık içim kimsesiz
Derdime çare olacak nerede

Dağ bayır can yoldaş kandaşım oldu

Bugünü yarını dünü umursa
Noktasından virgüle imandan say
Yaratanı bilen duyan aklınsa
Tekbirinden takdirine gün ay say

Âdem yaratanın gülü bahçesi

Can kurban can heyran yaramın dermanı
Gözümün karası gönlümün fermanı
Ruhumda dolaşan sevdamın dumanı
Ruhumda nurlanan sultanım cananım

Ahsen nursen gül sen canım cananım sen

Şafak söktü yine yanımda yoksun
Gece zehir oldun damladın durdun
Bülbülü ötmeyen sabah gül oldum
Cansuyu olmadın akmadın soldum

Yatağın içinde bakınıp dondum

Can Türkçe dili, canan dili cennet dili
Ne yapayım, aşığıyım, yârenemin dili
Anam babam kardaşım, bacım atamın dili
Edep ilim arfan, ehl-i kâmil, nizam dili
Bülbül gülü için şakırdarken nağmeleri
Dem bu dem cızıldar, yüreklerde heceleri

Gönlümü figana saldı derledi,
Özünden özüme can suyu gürledi.
Ferimi tozlarıyla derman eyledi;
Doyamadım Türkmen gülü doymadım.

Akşamları şafakla figan eyledi,

Dost yüzlü güler yüzlü gün yüzlü
Hacı Bayram evlatları nur yüzlü
Havası suyu damakta bal özlü
Anadolumun başbuğu Ankara

İstiklâl Marşımız dimağlarında