Gelemem ben söze, kahkahalara
Şen şakrak eğlence, şamatalara
Kâh gülüp, kâh söyleyip coşmalara
Denedim olmadı, inanın dostlar!
Gelemem ben havalı tutumlara
Sesim kaybolmuş kavrulmuş çöllerde
Ne kadar bağırsam, hiç duyulmuyor
Çöker ağlarım gizli köşelerde
Ne kadar üzülsem, kimse görmüyor.
Sevdam kahrolmuş kırgın şiirlerde
Karanlık dünyamı aydın edensin
Anne baba gibi şefkatim sensin
Gerçek değerimi iyi bilensin
Allah'ın bir lütfu ak meleğimsin!
En umutsuz anda hep yetişensin
Şumnu Gençlik Şiir Şöleni
Kurdu beş kişilik çeteyi
Kamil, Teo, Gülay, Resmiye
Bir de Kirkovolu Embiye
Davet geldi Nurten Remzi’den
Güneş doğmuş, farkında değilim
Yaşam pırıl pırıl, kör gibiyim
İnsanlar içinde tek biriyim
Tut elimden, karışabilirim.
Bahar gelmiş, müjde veremedim
Bir gün gidersem bu yerlerden
Adım silinirse dillerden
Ağlayan yağmur damlasında
Acı gözyaşında bul beni!
Sendelenip düşersem gökten
Bıktım senden artık insafsız gönül
Seve seve oldun kanayan bir gül
Bitip tükenmedi gözünde yaşlar
Geri gelmez, gitti boşuna yıllar
Bıktım senden artık insafsız gönül
Artık benim güneşim doğmayacak
Kara günümü aydınlatmayacak
Yoluma nur ışığı saçmayacak
Şimdi mutlu musun mutluluğuma?
Artık yıldızlar hiç parlamayacak
Kan ter içinde çırpınıp kıvranmak
Zavallı başımı yerlere vurmak
Kaderime küsüp günaha batmak
Böyle yaşamaktan bıktım arkadaş!
İyilikler sahte, yardım satılık
Bir çocuk olmak istiyorum
Tüm kötülüklerden habersiz
Temiz, masum hayaller ören
Gülüşleri sım sıcak, yersiz.
Bir çocuk olmak istiyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!