Ben kendimi hep 'sen' diye, 'hep sen' diye yendim;
Ammâ sana baksam görünen hep yine kendim!
Aşkın yolu elbette yokuştur, biliyordum;
Ammâ daha ben çöl gibi düz yolda tükendim!
Cânan bu sabah baktı da ta'n eyledi gitti.
Lâkin bu bakış bağrımı kan eyledi gitti.
Bir baktığı bin zelzeledir yerde ve gökte;
Bilmez mi gavur, hüsn ile ân eyledi gitti!
Sensiz bir an geçirmeyi dünyâda istemem
Sen yoksan ey güzel peri, dünyâ da istemem...
mef'ûlü / fâilâtü / mefâîlü / fâilün
'Aşka düştüm' deme, düşmek değil aslâ bu düşüş;
Aşktır, gördüğümüz en güzel, en sevgili düş...
feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
Gittin, o sonbahar günü, sessiz bir âh gibi
Gittin, içimde yankısı hüznün delik delik...
Gittin, sıyırdın aşkı o gün bir günâh gibi,
Gittin, bir elvedâ bana çok gördün üstelik...
Rûhum ne 'elvedâ' dedi ardından ağlayıp,
Bilsen, sana arzû ile bakmıştım o akşam
En son bakışım olduğu her halde açıktı
Rüzgâr esiyor, gözbebeğim ıslanıyordu
Her yer dolunay, her yöre besbelli ışıktı
Yalnız, içimin kendisi saklıydı içimde
Saklandığı yerden o vakit âh ile çıktı
Ben seni sevdim, ben seni bildim, ben seni gördüm, cümle cihânda
Bir seni bildim ey gül-i rânâ, cümle cihânı bildiğim ânda
Derler uzaktır âşıka ferdâ, aşkın elinden yok medet aslâ
Ben ne bilirdim, can mı verirmiş, kaç nice âşık, aşka temasla...
Ne olur git, beni terket, bu soğuk kış gecesi
Ne olursun beni benden koparıp git, durma
Durup en sevgili hâlinle hayal kurdurma
Git de bitsin bu soğuk kış, bu soğuk bilmecesi...
Seni sevdim, yalanım varsa cehennem haktır;
Can tende değil sende iken bir cana benzer.
Kalmaz nitekim tende eserden bana benzer!
Dev aynasıdır gözlerimiz, sevdiğimizde;
Nerden bilecektim, kediler kaplana benzer!
Bir kuş ötüyor; bahçede mevsim yaza düşmüş
Mevsim naz olup, şarkı olup bir saza düşmüş
Her bir notadan bir yaşamak zevki ararken,
Eyvah, bütün arzûlarımız çıkmaza düşmüş...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!