Recep Arar Şiirleri - Şair Recep Arar

Gönüldür, candan sevmek ister,
Gönüldür, aşkına derman ister,
Gönüldür, kor olan ateşe su ister,
Gönüldür, Hak’ka yönelmek ister.

Gönüldür, kırar kalpleri,

Gönlümün içine bir tohum ektim,
Belki bir gül olup, kokar diye.
Gözyaşımla suladım Gönüldeki tohumu,
Bir gün cana can olup, hayat olur diye.

Gönül, aç pencereni kurtulsun içindeki can,

Bir gül vardı,gonca gibi,
Bir bağ vardı,yonca gibi,
Bir tel vardı,sırma gibi,
Aldı götürdüler,ele beni.

Bir sıla vardı,Bosna gibi

Palandökenin eteğindesin sen
Daphan ovasının kucağındasın sen,
Doğunun yıkılmayan çınarı,
Zirvelerde başı dik duransın sen.

Erzurum,Dadaşlar diyarısın sen,

Geceler,
Aşk gönülde geceler
Gönüller püryan olur,
Diller, ah! bilsen ne heceler.
Boyunlar bükülür,
Âlem sırra bürünür,

Bir başkadır bayramlar benim için,
Hüzünlendirir ötelere götürür, ağlatır beni.
Gözden uzakta olmam, dosta unutturur beni,
Gurbette garibe hüzün olur bayramlar.

Ah bayramlar, insanın içini hoş eden bayramlar,

Bir gün gelecek gül gönüle girecek,
Gül etrafındaki dikenler bir bir dökülecek
Gül gönülde vuslata elbet erecek
Gönülde güllerin açması ne güzel.

Gel gel gönüldeki güle dokun sende,

HAYAT
Hep hayata doğumla ölüm arası derler
Demezlerki hayat elestüde başladı
İki arşın bez dört kişiyle seyran eylerler
Tane tane dökülen toprağın hışımıyla başladı

Gülen Gözler Kalbin aynasıdır.
Gülmeyen gözler kalbin kararmasıdır.
Gülmek yada gülümsemek,
Dostun dosta gül uzatmasıdır.

Ey Oğul,
Tüm insanlar topraktan geldi toprağa gidecek,
Sende onlardan birisin, oğul.
Şu dünya hayatından yaptıkları sorulacak,
Sende onlardan birisin, oğul.