BENDE ÌNSANIM
Zalım dünya nedir benle bu derdin
Başkasına saray verdin han verdin
Bana döndün durmadan zarar verdin
Bende garip bir insanım duy beni
Derledim hasreti koydum sandığa
Gönül kilidiyle kitledim durdum
Topladım göçümü vurdum sırtıma
Gurbette kendime bir mekan kurdum
Almanya fıransa Belçika dedim
BENİ
Girdiğim ortamda yok senin yerin
Açtığın yaralar taze ve derin
Yüzümde çizgiler senin eserin
Söylenmez sözlere sır ettin beni
BENİ ANLAYANA
Çektiğim çileyi gizlesem bile
Getirmesem asla kimseye dile
Yine hayat bana ediyor hile
Beni anlayana gözlerim yeter
BENİM
Kurak bir çölde kaktüs çiçeği
İnadına yaşayan yeşil dal benim
Gurbeti yol edip garip gönlüne
Hasreti dost bilen yanlız hal benim
BENİM
Kimsenin yolunu gözlemem artık
Duygusuz yaşayan halsiz sır benim
Anlımda yazana razıyım amma
Umudu tükenen garip kul benim
BENİM BENDEN HABERİM YOK
Boğazımda düğümlendi sözlerim
Silinmiyor yüreğimde izlerim
Tuz bastılar yarama yaram derin
Benim benden haberim yok sormayın
BENİM HAYATIM
Zalimlere meze oldu sunuldu
Geçtiği yollarda dara konuldu
Kendini karanlık köşede buldu
Vuslata Hasret benim hayatım
BENİ YORDU
Gönül düştü bir boşluğa
Varamadım hiç hoşluğa
Morel bozdum vara yoğa
Vefasızlar beni yordu
Hayırsızlar beni yordu
BEN KENDİMDEN BİLİYORUM
Karşılıksız sevdanın deli halini
Poyrazını coşkun akan selini
Nasıl mühürlermiş bülbül dilini
Ben kendimden biliyorum sor bana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!