BEL BAĞLAMAM
Beklenti içinde olmam arkadaş
Ben kimseye bel bağlamam
Gece gündüz çok ağladım
Yeniden yüreğimi dağlamam
BEL KEMİĞİNİ
Ardıma düşmüşler vuracakmışlar
Canıma ansızın kıyacakmışlar
Beyaz bir kefene saracakmışlar
Etinden korkanın bel kemiğini
BELLİ
Hata ararsan görürsün
Onca sene ne yürürsün
Vaktin gelince ölürsün
Alnındaki yazın belli
BEN
Öyle bir çıkmaza girdim ki bugün
Bir gönül vurgunu yaşıyorum ben
Umutlar firari sevda var başta
Öldüren bir sevda taşıyorum ben
BEN BÖYLE İYİM
Kurşun gibi çıkar sözler dilimden
Kurtulamaz nankör olan elimden
Uzak durun artık gönül telimden
Yanlızlığa alıştım ben böyle iyim
BENDE BİTTİ
Senelerce beklediğim insanın
İhaneti yüreğimi dağladı
Suçlu iken haklıyım deyip
Elimi ayağımı bir birine bağladı
Çalı kuşu ne bu dertli ötüşün
Karanlıkmı oldu hayalin düşün
Nerde senin masum masum gülüşün
Şiirler perisi ben deyilmiyim
BENDE ÌNSANIM
Zalım dünya nedir benle bu derdin
Başkasına saray verdin han verdin
Bana döndün durmadan zarar verdin
Bende garip bir insanım duy beni
Derledim hasreti koydum sandığa
Gönül kilidiyle kitledim durdum
Topladım göçümü vurdum sırtıma
Gurbette kendime bir mekan kurdum
Almanya fıransa Belçika dedim
BENİ
Girdiğim ortamda yok senin yerin
Açtığın yaralar taze ve derin
Yüzümde çizgiler senin eserin
Söylenmez sözlere sır ettin beni
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!