Recai Mert Şiirleri - Şair Recai Mert

Hasretim Denizlere
Gönülden sevenlere (Sevecen gönüllere)
Namlu doğrultan değil
Gül uzatan ellere

Dağ deme bana kar var

Umut yok mu diyorlar
Sakın inanma
Onlar da biliyorlar
Bu son umut olsa da
Umut hep vardır

Ardahan Posof'tan, köyüm Tepeler
Dağpınar'da geçti uzun seneler
Erzurum doğduğum, okuduğum yer
Mamak'ta, Keşan'da askerlik yaptım.
...İstanbul kapsadı iş hayatımı
...Halk Bankası aldı onüç yılımı

Yaşamak, acısıyla tatlısıyla yaşamak
Yaşamak, güzel Yaşamı amaçlamak
Yaşamak sevmek, yaşamak yaşatmak, var olmak, var ol duası almak
Yaşamak gönüllere akmak, sarıp, sarmalamak
Yaşamak, başka bir yaşama geçerken de yaşamak
Yaşamak ardında güzel izler bırakmak

Ölüm de şans biliyor musun?
İyisi var, kötüsü var seçemiyorsun
Her ölüm zamansız ancak
Bazen tek söz bile edemiyorsun

En çok neye yanıyorsun biliyor musun?

Ne yaşadığını yaşayan bilir
Bu kimi büyük aşk, kimi kaderdir
Kimi sonsuz huzur, kimi keder der
Kimi sır içinde sırdan beterdir

Ne yaşadığını yaşayan bilir

Yaşlılık ne inilmeyen sekiz,
ne de çıkılmayan dokuz
yaşlılık hayali olmamak
yaşlılık umutsuz kalmak
bittiyse hayal, kaldıysan umutsuz,
ister onsekiz ol, ister doksandokuz

Yirmili çağımda askere geldim
Torbaları giydim, saçı kestirdim
Sivil kıymetini burada bildim
Değiştirdin beni yeşil elbise

Rahatı aramam askerlik adı

Yiğitlere kıyanlar,
Sanmayın yiğit biter
Geçer kötü zamanlar,
Büyür yine sevgiler
Yiğitler yüreklerde,
Sonsuza dek yaşarlar

Türkiye'mde Karadeniz
Karası yemyeşil, masmavi deniz
Her ili doğanın örnek başkenti
Her tonu yeşilin dünya cenneti
İnsanoğlu topyekün şu dünyada kiracı
Yine de her mevsim bu cennette baştacı