Umutların öyle kuş gibi uçup gittiğinde
Yalnızlık benliğini bir bataklık gibi yutar
O umarsız kahkahalar dibinde bittiğinde
Nefretin vücuduna ansızın hükümran olur
Anlamı yoktur artık ne varlığın ne yokluğun
Bir sen varsın birde sokaklara karışan kokun
Arada kaldım ben dostlar
Duyun sesimi inlesin sokaklar
Aklım gitme der tuzak var
Kalbim hiç olmadığı kadar ısrarcı
Arada kaldım ben dostlar
Sonsuz bir acı ile
Küçük bir çocuğu alırsın
Götürürsün parka
Tatlıdır sevecendir
Korkarsın düşer diye
Üzülür diye
Tüm dünyadan
O karışık anlaşılmaz piyano eserleri
insan anlamadığını sevemez
ancak ve ancak ilgi duyabilir ama merak
en tehlikeli duygudur merak
insan anladığını sever
sevdiğinden kaçar
Bağlamanın teline vursam yarim dizin dibinde
Cem olsam yar olsam ben gözün önünde
Vermem seni, dünyaları dizseler kapımın dibine
Seninle çekilen açlığı bin sofraya değişmem
Hasret ateşi bağrıma düştü düşeli bu gurbette
Elimde kalem, bu hoyrat akıl
Ne yazabilir ki sana benzeyecek
Hangi kafiyede saklı o eşsiz gözler
Her bakanı sorgusuz büyüleyecek
Ne ateşlere attık biz kendimizi
Bile isteye güle oynaya
Kim yazdıysa bizim kaderimizi
Sana bu sokağa gurbet olmak düşmüş
Bana her geçtğimde dalıp gitmek.
Bir duygu hapsetti beni uzaklara gittim gideli
Üzücü bir hal değil, yüzüm buz gibi görsen
Soğuk, çok soğuk bir duygu bu
Eksik, çok eksik bir duygu bu veya
Ben çok soğuk çok eksik biri oldum
Eski sevecenliklerim yavaş yavaş kayboluyor
Yalan olacağına hiç olmasaydın
Sesinle doğmasaydı gün yüzüme
Kokun dağılmasaydı bağıma bahçeme
Varlığın tamamlamayı unuttuğum
O kötü şiir gibi artık
Ne dönüp bakabiliyorum yüzüne
onca hasret değil, onlarca kavga
bir yavan ayrılık meselesi
boynumu büken.
sen git hainlere pisliklere diren
bir ala gözlü büksün boynunu
ne zalim bir kader bu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!