Hangi insanın gücü yeter
Nereden çıktı bu çelik kaplı ejderha
Tam yokuşlar bitti derken
Sallandı yer yarıldı gök adeta
Ateş püskürüyor dört bir yandan
Git gide büyüyorum
Kar topu bile yapmadım iki kış geçti
Ellerim titrerken otuziki diş gülmedim
Kahkaha ne demek biri söyleyebilirmi
Gerçi ben çok oldu gerçekten gülmeyeli
Güçlü olacağım derken ciddi olmuşum
Kar yağdı geçenlerde
Gülümsemedim camdan bakıp
Bir top bile yapmadım
Titremedi ellerim uyuşmadı
Halbuki sonsuza kadar
Oynayabilirdim içinde
Sende farkettinmi
Bir sessizlik çöküyor
Her göz göze geldiğimizde
Önce bakışlar sonra kafalar
Çevriliyor farklı yönlere
Kaç yıl geçti, sahi unutmuşum
İyice düşünmem gerekiyor
Eskisi gibi her köşede yoksun
Ama hiç değişmemiş
Aynı masum gülümseme
Çocuk gibi
Senin önünde bağlar dizilmiş çiçekler açmış
Dikmişsin kafanı yukarı bulutlara bakarsın
Allah cennet haldir, bir yer değildir demiş
Sen pınar aşkına aşkdan olursun neyleyim
Ah ayrılık bir değse sinemde güler pare pare
Onca gün geçirdim gurbet ellerde
Şu dört duvar çok yalnızlık gördü
Bir sabah uyandım dedim yine derde
Arkadaş geldi halim aldı yürüdü
Öyle sürpriz öyle birden, aniden
Düşmeler de var bu hayatta görmezden gelemezsin
Hüzünler saklı hiç gitmediği o tenha sokaklarda
Kötülük de var bu hayatta onu da çalışmak gerekiyor
İnce ince işlemek, benliğinle bir etmek bütün kötülükleri
Karanlık ışık yoksunluğudur yoksunluğu da bilmek gerekiyor
Dört bir yanda öter bülbül gibi dostlarım
Bilmezler sesi kısık ben utanır üzülürüm
Yar olmuş birbirine bütün tanıdıklarım
Benimse payıma kara bir leke düşmüş
Kötü olmuşum zehr olmuşum bilmem niye
Çözülmesi imkansız bir sorun yada
Cevapsız bir soru olduğunu
Öyle yalnızım demeyle değil
Bir an olsun kimsesiz hissedince
İliklerine kadar anlıyor insan
Bitmek bilmiyor o bir saniye
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!