Bize bizi öğreten, öğretmendir, öğretmen.
Bize kişilik veren, öğretmendir, öğretmen.
Öpülesi elleri toz olmuş tebeşirden,
Atamdan sonra gelen öğretmendir, öğretmen..
A harfinden başlayıp bize hayat öğretir,
İlkbaharda ilk önce açardı öksüz oğlan,
Bazen karlar altında kalırdı öksüz oğlan.
Başını kaldırarak bakardı gökyüzüne,
Öyle güzel açar ki, tozpemdedir rengide.
Çocuktum bilmezdim ve sökerdim tek tek onu,
Yine boynu bükük, yine sensizim.
Aklım firar etti, yine bensizim.
Uyku yok oldu, karanlık kapkara,
Sensizlik çok büyük ızdırap bana.
Sen benim gönlümün mehtabıydın ya,
Bir gün ölür gidersem,
Sakın beni unutma.
Derdin varsa şimdi de,
O gün ardımdan atma.
İyi köyü yaşadım,
Kapatmış idim ki gönül kapımı,
Sen kırdın kilidi, biliyor musun?
Aleme verirken nasihatımı,
Dillerim lal oldu, görüyor musun?
Kilidi kırıpda girdin sen ama,
Sanırdın dünyada en büyük sensin,
Düştün ya adamım otur sen ağla.
Enginlere sığmaz yüksek bakardın,
Şimdi batakdasın otur sen ağla.
Parayla herşey yapılır sanırdın,
Haram helal bilmez,
Camiyede girmez,
Bizleri beğenmez,
Yazık ona yazık.
Tutturmuşlar bir ben,
Başını kaldırıp öfkeyle öyle,
Gidiyorum deyip, gittin. Ne oldu?
Bunca yaşanmışı itipde şöyle,
Gidiyorum deyip, gittin. Ne oldu?
Ettiğini çek sen, yok başka yolu.
Ne madden güldü bu yüzüm,
Ne manen erdim murada.
Ne vatana dönebildim,
Nede mutlu oldum burda.
İki arada, bir dere,
Güzel gözlüm söyle bana,
Sence ben çok kötümüyüm?
Gözlerime bakta söyle,
Sence ben çok kötümüyüm?
Seni sevmek suç mu söyle?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!