Aklımdan çıkmıyor göreli beri,
Yel vurdukça dalgalanan saçların.
Hele birde ince ince örgülü,
Omuz aşağı sallanan saçların.
Dokunmam incinir dökülür diye,
(Kayseri’li Ama Ozan Ömer Kadan’a)
Kör oldum ben, kör oldum,
Acılardan kör oldum.
Mutluluğu tatmadan,
Çilelerden kör oldum.
Bazen yürüyorum sokaklarda,
Taşlar dile geliyor,
Basma bana diyor, basma..
Çiğneme beni dur.
Kuşlar sesleniyor yukardan,
Ben bu aşktan yoruldum,
Acılardan boğuldum.
Senden artık son arzum,
Beni bana geri ver, beni bana geri ver.
Yıllar geçip gidiyor,
YAZ MI DEDİM?
Yaz mı dedim, yaz mı dedim?
Bitti diye yaz mı dedim?
Ben sensiz kış yaşar iken,
Garip gönlüm yaz mı dedim?
Yedi beni, yedi beni,
Gurbet eller yedi beni,
Sanırdım ki hiç ölmem ben,
Genç yaşımda yedi beni.
Acı çektim, çile çektim,
Delibey’dir benim adım.
Sanmayasın akıllandım.
Dünya’yı mı umursarım?
Boş ver dostum, adım deli.
Çektim alemin kahrını,
Bir gelseydim yanına,
Sarsam seni koluma,
Doyulur mu tadına,
Can katarken canıma.
Sende neşe huzur var,
Ben içinde yaşıyorken,
Niye gelip sormaz bana?
Cennet diye anlatırken,
Niye fikir sormaz bana?
Sorsa bile inanmaz ya! ..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!